ارزیابی تطبیقی زیست پذیری شهری و مسکن گزینی بافت های فرسوده شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر قیدار)

در عصر حاضر، بافت های فرسوده شهری به عنوان جزء ارزشمندی از پیکره ی اصلی هر شهر، سازگاری مطلوبی با شرایط زندگی امروزی شهروندان ندارند. به سخن دیگر، عدم دسترسی مناسب به معیارهای زندگی امروزی، فقدان سرزندگی و زیست پذیری، از اساسی ترین مشکلات این بافت ها، محسوب می گردند. بر این اساس، هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی تطبیقی زیست پذیری شهری و مسکن گزینی بافت فرسوده شهر قیدار می باشد. پژوهش حاضر، با روش توصیفی-تحلیلی انجام گردیده و برای دستیابی به این هدف، از دو بخش مطالعات اسنادی و میدانی(پرسشنامه) استفاده گردیده است. به فراخور نیاز تحقیق، از نرم افزارهایspss,Arc Gis,Lisrel و تکنیک تحلیل شبکه ای، استفاده شده است. نتایج تحقیق، حاکی از اهمیت موضوع در دو قالب نظری و عملی می باشد: ویژگی نظری این تحقیق، کمک به پیشرفت تخصصی و بسط و گسترش ادبیات علمی موضوع زیست پذیری شهری می باشد و ارزش عملی نیز آن است که با عنایت به وجود عوامل گوناگون تاثیر گذار بر وضعیت زیست پذیری، گونه های متفاوت از این وضعیت در پهنه بافت فرسوده شهر قیدار ملاحظه گردید. به طور ی که محله ی کوی شریعتی با میانگین شاخص (60/5) گونه شماره 1، تختی (50/2) گونه شماره 2، بقعه ی قیدارنبی (ع) (48) گونه شماره 3، باب الحوایج (46/2) گونه شماره 4 و محلات سرچشمه و چاله محله (44/2) در رده ی گونه 5 قرار می گیرد. بر اساس نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نیز، رابطه مستقیم و معنی داری (0/992=r) بین زیست پذیری و مسکن گزینی مشاهده می شود. بدین معنی که با افزایش سطح زیست پذیری در بافت فرسوده ی شهر قیدار، میزان مسکن گزینی در بافت نیز افزایش یافته و رابطه مستقیمی بین این دو متغیر، وجود دارد و از نظر زیست پذیری و مسکن گزینی محله های کوی شریعتی(11/06) (2/89) و تختی (10/98) (2/86) نسبت به سایر محله های بافت فرسوده ی شهر قیدار، امتیاز بالاتری را کسب و در نتیجه در جهت سکونت، مطلوب تر و دلپذیرتر به نظر می رسند.