بررسی نقش باورهای هوشی بر خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی نقش باورهای هوشی بر خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دوره اول ابتدایی شهر کرمان بود. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر و دختر مدارس دوره اول ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 1401-1402 بودند.

روش پژوهش:

 حجم نمونه به شیوه نمونه گیری طبقه ای- تصادفی انتخاب شد. در این روش جامعه به طبقات مختلف تقسیم شده و یک نمونه تصادفی به نسبت تعداد افراد جامعه انتخاب گردید. حجم جامعه 1783 نفر بود که تعداد 315 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده شده است. ابزارهای اندازه گیری شامل سه پرسشنامه باورهای هوشی بابایی (1377)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان (SASEQ) و مقیاس سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (1391) انتخاب شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان و آزمون تی مستقل استفاده گردید..

یافته های پژوهش نشان داد که بین باور هوشی افزایشی با مولفه های کوشش و بافت خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. باور هوشی ذاتی با مولفه استعداد خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارد. باور هوشی افزایشی با سرزندگی تحصیلی رابطه منفی و معنادار دارد. براساس تحلیل رگرسیون باور هوشی افزایشی می تواند خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی را پیش بینی کند. همچنین یافته های آزمون t مستقل نشان داد که باور هوشی دانش آموزان پسر از دانش آموزان دختر بیشتر است.

زمانی که دانش آموزان به هوش به عنوان یک سازه انعطاف پذیر و قابل افزایش بنگرند، در صدد افزایش مهارت های تحصیلی و توسعه یادگیری برآمده و ارزش ذهنی فعالیت های تحصیلی و تلاش برای بهبود توانایی نزد آنها بالا رفته و بیشتر به سمت اهدافی که نیاز به تبحر بیشتری دارند می روند و منطبق با نتایج پژوهش از تکالیف و فعالیت های تحصیلی چالش برانگیز لذت برده و روح امید و موفقیت در آنها افزایش یافته و زمینه شکل گیری الگوهای پویا و فعال فراگیری نظیر یادگیری خودگردان فراهم می گردد.