انتقال طلب متنازع فیه

در انتقال طلب انتقال دهنده ضامن وصول طلب نیست، اما طلب باید وجود داشته باشد. بر همین مبنا، این سوال مطرح است که آیا طلب متنازع فیه که موجودیت آن مردد است، قابل انتقال است یا نه. هر طلبی را که اساس، یا کیفیات و اوصاف آن مورد انکار مدیون واقع شده باشد، طلب متنازع فیه می گویند. در حقوق روم و به تبع آن حقوق کشورهای متاثر از نظام حقوقی آن، مانند حقوق فرانسه، انتقال طلب متنازع فیه پذیرفته شده است. در حقوق ایران، به رغم تردیدهای موجود در مورد قابلیت انتقال این نوع طلب، با بررسی قواعد و شروط عمومی معاملات، امکان انتقال چنین طلبی را باید پذیرفت. طبیعت ویژه این نوع طلب، برخی آثار ویژه و منحصر به آن را در پی دارد. در این نوع انتقال، تفسیر اراده ضمنی طرفین، در صورت عدم درج شرط مخالف، بر سقوط ضمان درک دلالت دارد. همچنین در صورت جهل انتقال گیرنده، سبب ایجاد خیار فسخ برای او خواهد شد.