ارزیابی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین با استفاده از تکنیکهای سنجش از راه دور و GIS

مطالعه میزان تغییرات و تخریب منابع در سال های گذشته و امکان سنجی و پیش بینی این تغییرات در سال های آینده می تواند در برنامه ریزی و استفاده بهینه از منابع و کنترل و مهار تغییرات غیراصولی گام مهمی باشد. هدف این مطالعه ارزیابی و پیش بینی تغیرات کاربری اراضی و پوشش زمین  شهرستان اهواز است. برای رسیدن به اهداف مطالعه داده های سنجش از دور شامل تصاویر ماهواره ای سنجنده TM سال های 1376، تصویر سنجنده ETM+ سال 1388 و تصویر سنجنده OLI سال 1400 به کار گرفته شد. پس از انجام پیش پردازش های مورد نیاز، تصاویر ماهواره ای با انتخاب نقاط تعلیمی مناسب مورد پردازش و طبقه بندی قرار گرفتند. برای ارزیابی تغییرات از روش مقایسه پس از طبقه بندی استفاده شد و جداول و نقشه های تغییرات تهیه گردید. تغییرات کلی در دوره 24 ساله به این شکل است که مساحت مناطق ساخته شده با نرخ رشد 6 کیلومتر مربع در سال از 27/100 کیلومتر مربع  به 33/230 کیلومتر مربع افزایش یافته است این روند توسعه اراضی ساخته شده با تخریب اراضی بایر و کشاورزی حومه شهر همراه بوده است و کاربری کشاورزی در این بازه از 52/951 کیلومتر مربع در سال 1376 به 26/957 در سال 1400 افزایش یافته است. مدل سازی با استفاده مدل های زنجیره مارکوف انجام گرفت. این نتایج نشان دهنده توانایی خوب مدل مارکوف در مدل سازی و پیش بینی تغییرات است. سپس با مدل CA-Markov نقشه پوشش اراضی برای سال 1412 شبیه سازی گردید.نتایج نشان داد که طی این بازه ی زمانی، 95/94 کیلومتر مربع به اراضی ساخته شده اضافه گشته و 1 کیلومتر مربع  از اراضی کشاورزی، 28/64 کیلومتر مربع از اراضی بایر، 74/22 کیلومتر مربع از اراضی شور، 55/4 کیلومتر مربع از اراضی پهنه آبی و 6/2 کیلومتر مربع از اراضی تپه ماسه کاهش یافته است.