تاثیر زمان هضم آنزیم پپسین بر خواص هیدروژل حساس به دمای مستخرج از پرده آمنیوتیک انسانی

پرده آمنیوتیک انسان به عنوان معدود بافت های آلوگرفت انسانی در دسترس محسوب می شود که کاربرد کلینیکی فراوانی در حوزه ترمیم زخم دارد. زیست سازگاری، خاصیت ضد باکتری، ایمنی زایی کم و جلوگیری از تشکیل اسکار از جمله ویژگی های این ماده است. تهیه پرده آمنیوتیک به صورت هیدروژل می تواند موجب امکان استفاده از آن به عنوان حامل سلول، هیدروژل تزریقی و همچنین بستری مناسب برای کشت سلول شود. در این پژوهش، اثر زمان هضم بر ریزساختار، سینتیک ژل شدن و خواص ریولوژیکی و زیستی هیدروژل حاصل از پرده آمنیوتیک انسانی بررسی شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که حداقل زمان لازم برای هضم کامل پودر پرده آمنیوتیک 24 ساعت است. آزمون های ریولوژیکی مبین آن بود که با افزایش زمان انحلال به 72 ساعت، مدول برشی، قطر الیاف تشکیل شده در هیدروژل و سرعت ژل شدن افزایش می یابد. آزمون های زیست سازگاری توسط سلول های فیبروبلاست L929 نیز نشان داد که افزایش زمان انحلال تاثیری بر سمیت سلولی ندارد. همچنین دریافت شد که به دلیل وجود مولکول های سازنده زیست فعال در محیط برون سلولی پرده آمنیوتیک، رشد و تکثیر سلول ها بهتر می شود. نتیجه این پژوهش می تواند در توسعه هیدروژل های مهندسی بافت بر پایه پرده آمنیوتیک انسانی مفید واقع شود.