بررسی ارتباط تنش روانی در محیط بالین با هوش هیجانی دانشجویان پرستاری

هوش هیجانی شامل یکسری از ویژگی ها بوده که قابلیت این را دارد که توانایی کلی فرد را در پاسخ به نیازهای محیطی و تنش تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به ماهیت تنش زای محیط بالین، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تنش روانی در محیط بالین با هوش هیجانی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1401 انجام شد.

در مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی حاضر، تعداد 214 دانشجوی پرستاری ترم های 2 تا 8 علوم پزشکی همدان به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل: چک لیست مشخصات زمینه ای، پرسشنامه های هوش هیجانی سیبریا شرینگ و تنش روانی در محیط بالین کوهن بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی دو نمونه ای مستقل در بستر نرم افزار SPSS-25 انجام شد.

طبق نتایج بدست آمده، میانگین (انحراف معیار) نمرات هوش هیجانی (10/59) 106/15 و تنش روانی در محیط بالین (12/38) 52/01 بود. همچنین مشخص شد که بین هوش هیجانی و تنش روانی دانشجویان در محیط بالین ارتباط آماری معکوس و معنی داری وجود دارد (001/ 0> P ، 26/0- r =).

هوش هیجانی بالاتر بطور موثری میزان تنش روانی دانشجویان پرستاری را کاهش می دهد. بنابراین، پیشنهاد می شود که مسیولین مربوطه با برنامه ریزی های هدفمند و برگزاری کلاس ها و کارگاه های تقویت هوش هیجانی؛ در جهت تقویت آن در دانشجویان مختلف به خصوص دانشجویان پرستاری گام بردارند.