بررسی عوامل موثر بر بقاء بیماران مبتلا به گلیوبلاستومای مالتی فرم: یک مطالعه گذشته نگر 10 ساله در کرمانشاه

گلیوبلاستوما مولتی فرما بدخیم ترین و تهاجمی ترین تومور مغزی اولیه در بزرگسالان است که  پیش آگهی ضعیفی دارد و طول عمر بیماران بعد از تشخیص کوتاه می باشد.  مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مرتبط با بقاء بیماران با گلیوبلاستوما مولتی فورمادر شهر کرمانشاه طراحی و اجراء شد.

در این مطالعه کوهورت گذشته نگر تمام بیماران با تشخیص گلیوبلاستوما مولتی فورما که طی بازه زمانی 97- 1387 در بیمارستان های آموزشی شهر کرمانشاه تحت عمل جراحی قرارگرفته بودند، موردبررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات یک چک لیست شامل متغیرهای دموگرافیک، بالینی و پاتولوژیک بوده که با مراجعه به بخش مدارک پزشکی بیمارستان ها از پرونده بیماران استخراج گردید. در این مطالعه بیماران از زمان جراحی تا  مرگ تحت پیگیری قرار گرفتند. داده های مربوطه پس از جمع آوری در نرم افزار stata-14 وارد سپس برای بررسی عوامل موثر بر بقای بیماران از مدل رگرسیونی کاکس (Cox regression model) استفاده و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.  

در کل 153 بیمار مبتلا به گلیوبلاستوما مولتی فورما در طی این بازه زمانی 10 ساله تشخیص داده شدند. میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد بررسی 9/22± 56/32سال و 60/8%  از آن ها مرد بودند. میانگین و انحراف معیار بقاء بیماران 6/84± 18/13 ماه بود. نتایج مدل چند متغیره رگرسیونی کاکس نشان داد هیچ کدام از متغیرهای سن، جنس، محل تومور، اندازه نکروز، میزان برداشت تومور حین جراحی و عمل مجدد در عود با بقای این بیماران در ارتباط نبودند (05/0P>) و فقط متغیرهای نوع تومور ، پاتولوژی تومور و مصرف تموزولوماید  (TMZ)مرتبط با میزان بقا در این بیماران بودند(0/05P<).

  نتایج مطالعه حاضر نشان داد نوع تومور، پاتولوژی تومور و مصرف تموزولوماید  (TMZ)مهم ترین عوامل مرتبط با میزان بقاء در بیماران با گلیوبلاستوما مولتی فورما می باشند، لذا توجه به این فاکتورها در بهبود مدیریت این بیماران می تواند کمک کننده باشد.