بررسی ارتباط نوع خشونت علیه مردان با مشخصات فردی همسر در مراجعه کنندکان به مراکز سلامت جامعه شهر سنندج در سال 1401

خشونت زنان علیه مردان یک پدیده نوظهور است که مطرح کردن این امر به دلیل ریشه های مردسالارانه ای که در جامعه وجود دارد با تعارضاتی همراه است . این مطالعه باهدف تعیین ارتباط نوع خشونت علیه مردان با مشخصات فردی همسر  در مراجعه کنندگان به مراکز سلامت جامعه در شهر سنندج در سال 1401انجام شد.

این مطالعه از نوع مقطعی (توصیفی -تحلیلی) می باشد. حجم نمونه 341 نفر از زنان ساکن شهر سنندج بودند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ادغام یافته ی علیپور(1398) و پناغی (1389) بود که پایایی  واعتماد آن تایید شده است؛ بود . نمره دهی پرسشنامه در خصوص نوع خشونت بر اساس طیف لیکرت 5 نقطه ای از خیلی زیاد تا خیلی کم بوده و در خصوص علل خشونت به صورت پاسخ بله یا خیر (دو گزینه ای) ارزیابی گردید.   از آزمون های KMO و کرویت بارتلت برای صلاحیت و کفایت داده ها و آزمون های آماری T- tesو χ2 جهت تحلیل داده در سطح معنی داری 05/0  استفاده شد.

نتایج نشان داد که اکثر زنان 40 ساله، دارای تحصیلات کارشناسی، دارای دو فرزند و خانه دار بودند. میانگین و انحراف معیار نمره کل همسر آزاری 8/03 ± 12/35 بود. خشونت کلامی با میانگین و انحراف معیار 1/4 ± 69/6 بیش ترین نوع خشونت و خشونت جسمی متوسط با میانگین و انحراف معیار 0/85 ± 49/3 ،490 کمترین نوع خشونت علیه مردان بود. همسر آزاری در زنان با تحصیلات ، شغل ، سن و تعداد فرزندان ارتباط معنی داری داشت (0/001 = P).

نتایج این مطالعه نشان داد که زنان در جوامع گوناگون  با مشخصات فردی متفاوت با همسرانشان خشونت را انجام می دهند. لذا با افزایش سطح آگاهی خانواده ها و رواج فرهنگ گفتگو و مذاکره در درون خانواده ها و مدیریت آن، بتوان رفتارهایخشونتآمیز زوجین، را تا حد امکان اصلاح و برطرف نمود.