دگربودگی مهاجرمعاصر در تخیل ادبی مورد مطالعه خوشبختی ایمانویل دارله

داستان در حوزه مهاجرت، جایگاه شکلگیری غیریت است که زمینه پرسش هایی چون جایگاه فرد بیگانه در جامعه کشور میزبان و همچنین مطالعه مهاجر در رابطه با مبدا او برای درک علت عزیمت وی را فراهم می سازد. رمان خوشبختی 2007 اثر امانویل دارله مثال خوبی برای بررسی این موضوع است. در حقیقت، طرح این داستان با قرار گرفتن در مرز بین داستان و غیرداستان، و همچنین از طریق ساختاری چندصدایی ، در عین حال که چندین صدا را بی آنکه هیچ یک بر دیگری غالب باشد را به گوش می رساند امکان گفت و گوی دیدگاه های مختلف در مورد مهاجرت،به عنوان مشکل عصر حاضر، را فراهم می کند.
با تکیه بر نظریات دومینیک مینگونو در اصل تحلیل گفتمان و اصل دیالوگ گرایی، به تحلیل گفتمان شخصیت ها و بررسی گفتگوگرایی ارزش های منتقل شده توسط افراد مختلف می پردازیم.