تحلیل مضامین «هویت یابی» و «خود کاوی» در آیین خود شناسی اثر موریس بارس

 در این مقاله، هدف ما مطالعه آیین خود شناسی موریس بارس (1923-1862) است تا بتوانیم مضامین " هویت یابی" و خودکاوی" را بعنوان معیاری مناسب جهت تشخیص من واقعی از من غیر واقعی مورد بررسی قرار دهیم. به بیان دیگر، سه گانه ی نویسنده فرانسوی (زیر نظر اغیار، انسان آزاده و باغ برنیس) پایه گذار مطالعه ی نمادین است و شخصیت هایی همچون فیلیپ، سیمون و برنیس به یکدیگر کمک می کنند تا استدلال کنند که استقلال فکری، نه از کنش اوبژکتیو بلکه از اراده سوبژکتیو ناشی می شود. این بدان معناست که موریس بارس تلاش می کند تا تصویر "من خود شیفته" را در جامعه قرن بیستم فرانسه که ملی گرایی و میهن پرستی نیاز مند تعهد اخلاقی است، توجیح نماید. در واقع رسیدن به این مرحله، در یک جست و جوی درون نگری تحقق می یابد. بنابراین تلاش خواهیم کرد اندیشه موریس بارس را در مورد خود شیفتگی نشان دهیم و انگیزه های وی را بعنوان یک نویسنده نو آور مشخص نماییم.