راهبردهای معماری موثر بر کاهش آسیب پذیری در برابر حریق در ساختمان بلند مسکونی

توسعه مجموعه های مسکونی و افزایش ارتفاع ساختمان ها و افزایش هزینه حامل های انرژی و نیاز به صرفه جویی در مصرف انرژی، سبب ورود ایده ها و تکنولوژی های جدید و خطرآفرین به همراه مصالح  قابل اشتعال و افزایش بار آتش در ساختمان گردیده است. آتش سوزی های عمدی و غیرعمدی سال های اخیر، نشان دهنده نقص تدابیر پیش بینی شده در طراحی این مجموعه ها در تامین امنیت ساکنین و محافظت از اموال و تجارت آنها می باشد. این پژوهش در نظر دارد برای کاهش آسیب پذیری در چالش فوق، با بهره گیری از اصول و معیارهای معماری و به کمک نظرات متخصصین، راه کارهای قابل اطمینانی ارایه نماید. روش تحقیق در این پژوهش تلفیقی از شیوه های کیفی و کمی است که به روش دلفی انجام شده است. نتایج در نرم افزار 26 SPSS تحلیل گردیده و به کمک آزمون KMO و بارتلت کفایت حجم نمونه تایید شده است. به کمک تحلیل عامل Q، نتایج استخراج و تاثیرگذارترین عوامل بر کاهش آسیب پذیری دربرابر حریق در ساختمان های بلند مسکونی مشخص گردیده است. بر اساس نتایج پژوهش مولفه های تاثیرگذار بر کاهش آسیب پذیری ساختمان در برابر حریق عبارتند از: دسترسی پذیری، تخلیه پذیری، مصالح، تفکیک پذیری بنا، فرم ، فضا، عناصر و المان های گسترش دهنده آتش و دود، فرم، فضا، عناصر و المان های انسداد و منحرف کننده آتش و دود و گازهای سمی.