عملکرد گوگردزدایی جذبی در حذف ترکیب های گوگردی تیوفنی از مدل سوخت بنزینی توسط جاذب زئولیتی اصلاح شده HZSM-5

ظرفیت جذب و گزینش پذیری جاذب دو چالش اساسی هستند که گوگردزدایی جذبی با آن رو به رو است. یکی از راه های غلبه بر این چالش استفاده از زیولیت های مزوروزنه است. در این پژوهش، اثرهای مزوروزنه شدن بر عملکرد گوگردزدایی جذبی با جاذب های زیولیت HZSM-5 مزوروزنه که به روش عملیات سیلیس زدایی در محیط قلیایی با استفاده از محلول NaOH در غلظت های 2/0 و M 5/0 و همچنین مخلوطی از محلول بازی NaOH/TPAOH (غلظت M 5/0) با نسبت های مولی 6/0، 4/0، 2/0، 0 = R=TPAOH/ (NaOH+TPAOH)، در دمای oC 75 به مدت h 5/2 آماده سازی شده اند، مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه ها با زیولیت میکروروزنه مادر مقایسه شد. مشخصه های جاذب های آماده سازی شده با آنالیزهای XRD، BET، FE-SEM و FT-IR تعیین شدند. نتیجه ها نشان داد نسبت های گوناگون محلول NaOH/TPAOH در عملیات سیلیس زدایی نقش مهمی در جذب ترکیب های گوگردی بازی می کنند. در مقایسه با زیولیت میکروروزنه مادر، جاذب HZSM-5 مزوروزنه شده با غلظت M 5/0 و نسبت مولی 4/0= (NaOH+TPAOH) /TPAOH، تشکیل مزوروزنه های درون بلوری باریک و یک دست بدون تخریب شدید در ساختار بلور را تضمین می کند، که منجر به ارایه بهترین عملکرد گوگردزدایی جذبی، شامل بالاترین میزان ظرفیت جذب تیوفن و دی بنزوتیوفن به ترتیب با مقدارهای 6/16 و mg/g 7/6 شد. در همین راستا، تاثیر دما بر روی این جاذب در جذب ترکیب گوگردی تیوفن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه ها نشان داد با افزایش دما میزان جذب ترکیب گوگردی تیوفن افزایش می یابد و در دمای  65 به بیش ترین میزان mg/g 4/18 می رسد. مطالعه های ترمودینامیکی نشان داد فرایند جذب گرماگیر است. مدل های سینیتیک جذب ترکیب های گوگردی از معادله شبه مرتبه اول پیروی کرد (99/0= R2).