تاثیر برنامه تمرینی درمان معنوی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان با نقص بینایی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر یک برنامه آموزشی معنویت درمانی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، و جامعه آماری شامل دانش آموزان کم بینای مدرسه نابینایان شوریده شیرازی در سال تحصیلی 98-98 بود که از بین آنها 32 دانش آموز به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه، پرسشنامه کیفیت زندگی (1992) و مقیاس هوش معنوی کینگ (2008) بود که هر دو توسط دانش آموزان هر دو گروه به عنوان پیش آزمون قبل از برنامه تکمیل شد. برنامه آموزشی معنویت درمانی شامل 12 جلسه به مدت دو ماه در قالب دو جلسه 65 دقیقه ای در هفته به گروه آزمایش ارایه شد. گروه کنترل هیچ آموزشی به جز برنامه آموزشی روزانه مدرسه دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه آموزشی، پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس هوش معنوی کینگ توسط دانشجویان به صورت پس آزمون تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS، در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که آموزش معنویت درمانی باعث بهبود کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزشی معنویت درمانی می تواند به ارتقای کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی کمک کند.