مقایسه شیوه های مقابله با اضطراب کرونا و سلامت روان زنان ورزشکار در رشته ایروبیک و غیر ورزشکار

هدف از این مطالعه مقایسه روش های مقابله با اضطراب کرونا و سلامت روان زنان ورزشکار 30 تا 50 ساله شرکت کننده در ورزش های هوازی و غیرورزشکار شهر تهران بود.

این پژوهش از نظر ماهیت توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه بانوان ورزشکار 30 تا 50 ساله در رشته ایروبیک و غیرورزشکار شهر تهران در سال 1400-1401 تشکیل دادند. در این پژوهش 50 نفر از بانوان ورزشکار منطقه یک تهران به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و 50 نفر از بانوان غیر ورزشکار به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. داده ها با استفاده از مقیاس سلامت روانی 12-GHQ (گلدبرگ و ویلیامز، 1988) و مقیاس سبک های مقابله با استرس (اندلر و پارکر، 1990) جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS24 و با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره انجام شد.

یافته های پژوهش حاکی از تفاوت معنادار سبک های مقابله ای بین زنان ورزشکار و غیر ورزشکار است. به ویژه نمره سبک مقابله مسیله مدار در زنان ورزشکار بیشتر از افراد غیر ورزشکار بود (05/0<p). امتیاز سبک مقابله ای هیجان مدار نیز در زنان ورزشکار بیشتر از زنان غیرورزشکار بود (05/0<p). اما نمره سبک مقابله اجتنابی در زنان ورزشکار کمتر از زنان غیرورزشکار بود (05/0<p).در خصوص سلامت روان، میانگین نمره سلامت روان در زنان شرکت کننده در ورزش هوازی کمتر از افراد غیر ورزشکار بود (05/0>P). نمره کمتر در سلامت روان نشان دهنده سلامت روان بهتر در نظر گرفته می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که زنان ورزشکار از سلامت روانی بهتری نسبت به زنان غیرورزشکار برخوردارند.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که زنان ورزشکار و غیرورزشکار سبک های مقابله ای متفاوتی در مواجهه با اضطراب کرونا دارند. ورزشکاران زن بیشتر از سبک های مقابله ای مشکل محور و هیجان محور استفاده می کنند، در حالی که غیر ورزشکاران به سبک مقابله اجتنابی تمایل دارند. علاوه بر این، زنان ورزشکار از سلامت روانی بهتری نسبت به همتایان غیرورزشی خود برخوردار هستند.