بررسی همبستگی تعیین میزان بزاق در روش های Spitting و تست مدیفیه شیرمر

هدف مطالعه بررسی میزان همبستگی بین دو روش اسپیتینگ و تست مدیفیه شیرمر بود. در صورت اثبات همبستگی می توان از روش ساده قابل تکرار، امن و دردسترس فوق توسط کلینیسین ها استفاده کرد.

مطالعه به روش مقطعی انجام شد. تمامی نمونه ها در ساعت 9 تا 12 صبح بررسی شدند. افراد بزاق خود را در دهان جمع کرده و سپس آن را به مدت پنج دقیقه درون لوله استریل به روش تست اسپیتینگ تف کردند. پس از 30 دقیقه استراحت، طی سه دقیقه با تست مدیفیه شیرمر میزان بزاق غیرتحریکی فرد تعیین شد، ضریب همبستگی اسپیرمن و تست کاپا برای بررسی همبستگی داده ها استفاده شد.

تحقیق روی 100 نمونه انجام شد که شامل 40 درصد مرد و 60 درصد خانم و متوسط سن آنها 2 ± 43 سال و 15 درصد نمونه ها مصرف سیگار و 30 درصد افراد مصرف دارو داشتند، ولی هیچ یک از نمونه ها سابقه مصرف الکل نداشت. در روش اسپیتینگ تعداد 36 نفر دارای خشکی دهان و با تست مدیفیه شیرمر 32 نفر خشکی دهان داشتند. تعداد 63 نفر به هر دو روش فاقد خشکی دهان و 31 نفر به هر دو روش دارای خشکی دهان بوده و جمعا 94 درصد همخوانی داشتند. آزمون کاپا نشان داد که میزان همبستگی این دو روش برابر با 96 درصد بود (01/0 > P).

به نظر می رسد که همخوانی و همبستگی واضحی بین این دو روش وجود دارد. پیشنهاد می شود تحقیق هایی با کاربرد تست مدیفیه شیرمر در مبتلایان به شوگرن و پرتوتابی سروگردن طراحی شود.