بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر گلپایگان در وضعیت بحران های ویروسی

شیوع ناگهانی شرایط بحرانی ویروسی، سیستم های آموزشی دنیا را با چالش های متعددی روبرو کرد و حوزه تعلیم و تربیت را نیز تحت تاثیر خود قرار داد؛ لذا پژوهش حاضر بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر گلپایگان انجام شد.

پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر گلپایگان که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. تعداد جامعه آماری بنا بر استعلام از واحد آمار اداره آموزش و پرورش شهرستان گلپایگان برابر با 850 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول کرجسی و مورگان 265 نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران (2004) و سلامت روان گلدبرگ (1972) بود که هر دو پرسشنامه استاندارد بودند. برای توصیف متغیرهای جمعیت شناختی از آمار توصیفی و برای بررسی فرضیه های تحقیق از نرم افزار SPSS استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر گلپایگان رابطه وجود دارد.

به طور کلی می توان اذعان داشت که در شرایط بحرانی ویروسی می توان از یادگیری الکترونیکی جهت حفط سطح عملکرد تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد و از این طریق می توان سطح سلامت روانی آن ها به جهت دوری از فضای تحصیل به دلیل شرایط ویروسی، حفظ کرد.