بازخوانی هویت و شکل گیری فضای سوم در نقاشی معاصر اصفهان با تاکید بر نظریه ی فضای سوم هومی بابا (مورد پژوهشی: آثار حسین تحویلیان، محمد خلیلی، سید محمود حسینی، مهدی حامدی)

قرارگیری موقعیت مکانی اصفهان به عنوان شهری واقع در مرکز ایران، به هنرمندان اصفهانی این امکان را داده است تا با تحولات شرق و غرب همراه شوند. این ویژگی به همراه مهاجرپذیری و شکل گیری دانشگاه های هنر در ایران، تاثیر بیشتری بر روابط فرهنگی و هنری گذاشته است تا جایی که باعث ایجاد حرکت های نوینی در نقاشی معاصر اصفهان شده است. هومی بابا با طرح مسیله دو رگه بودگی و فضای سوم به مسیله شکل گیری این فضا در نقد پسااستعماری می پردازد. هدف این مقاله بازخوانی هویت و شکل گیری فضای سوم در نقاشی معاصر اصفهان با تاکید بر نظریه ی فضای سوم هومی بابا است. سوال اصلی این پژوهش این است که هنرمندان مهاجر چه تاثیری در بازخوانی هویت و شکل گیری فضای سوم نقاشی معاصر اصفهان داشته اند؟ روش پژوهش، از نظر هدف، بنیادی - کاربردی و از نظر نوع توصیفی- تحلیلی است و روش نمونه گیری در این مقاله به صورت هدفمند با انتخاب چهار هنرمند که همه در تهران تحصیل نموده اند، انتخاب شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که هنرمندان مهاجر اصفهان در شکل گیری فضای بینافرهنگی جدید در شهر اصفهان موفق بوده اند و این فضای جدید با تعریف فضای سومی که هومی بابا از آن یاد می کند، بسیار نزدیک است.