ارزیابی ایمنی سازه ای و غیر سازه ای مراکز بهداشتی و درمانی اولیه در شهر تبریز

محیط ارایه مراقبت های بهداشتی باید حداکثر ایمنی را برای پرسنل و مراجعان فراهم نماید. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ایمنی سازه ای و غیرسازه ای مراکز بهداشتی و درمانی اولیه در شهر تبریز انجام شد.

مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر در سال 1398 در 40 مرکز خدمات جامع سلامت شهر تبریز اجرا گردید. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی محتوایی با کسب نمره 0/91 و 0/84 بترتیب برای شاخص های CVR و CVI مورد تایید قرار گرفت. پژوهشگران، میزان انطباق فضای فیزیکی این مراکز را با چک لیست مورد استفاده به روش مصاحبه، مشاهده و مرور اسناد مورد ارزیابی قرار دادند. نتایج بررسی توصیفی برای متغیرهای کیفی بصورت فراوانی (درصد) و متغیرهای کمی بصورت میانگین (انحراف معیار) گزارش گردید. به منظور تعیین ارتباط اطلاعات زمینه ای با وضعیت ایمنی مراکز، بسته به دو یا چندحالتی بودن متغیرها از آزمون T-test، ANOVA و متعاقبا Tukey استفاده شد.

نتایج مطالعه نشان داد که میزان رعایت ایمنی سازه ای، غیرسازه ای و کل برای فضای فیزیکی مراکز خدمات جامع سلامت مورد بررسی به ترتیب برابر با 48/2، 37/4 و 43 درصد است. بر مبنای نقاط برش آماری تعیین شده می توان سطح رعایت ایمنی سازه ای و کل مراکز خدمات جامع سلامت را در حد متوسط، و سطح رعایت ایمنی غیرسازه ای آن ها را نیز در سطح ضعیف دسته بندی نمود. یافته های تحلیلی نیز نشان داد که بین منطقه شهری با ایمنی غیرسازه ای ارتباط آماری معنی دار وجود دارد؛ بطوریکه که ایمنی غیرسازه ای مراکز خدمات جامع سلامت واقع در منطقه 4 شهری به طور معنی دار از مراکز خدمات جامع سلامت قرار گرفته در منطقه 10 شهری بیشتر بود.

وضعیت ایمنی فضای فیزیکی مراکز خدمات جامع سلامت شهر تبریز در سطح نامطلوب ارزیابی گردید، لذا این مراکز قادر نخواهند بود در صورت وقوع بحران های جدی به جامعه تحت پوشش خود خدمت رسانی مناسب داشته باشند.