رابطه بین پرخاشگری و کیفیت زندگی در زوجین متقاضی طلاق

طلاق یکی از مسایل شایع بین زوجین است. بسیاری از پژوهش ها به بررسی پرخاشگری در خانواده پرداخته اند اما اینکه کدامیک از انواع پرخاشگری، به ویژه بین زوجین متقاضی طلاق، فراوانی بیشتری دارد، کمتر مورد توجه محققان بوده است. این پژوهش، تعیین رابطه بین پرخاشگری و کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق بود. 

جامعه ی آماری، کلیه ی زوجین متقاضی طلاق و مراجعه کننده به مرکز تحکیم خانواده شهر یزد در سال1400 بودند که 180 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه AQ و پرسشنامه (WHOQOL-100) بود. جهت تحلیل داده ها ازضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری از نرم افزارهای SPSS و Amos استفاده شد.

در مجموع، پرخاشگری کمتر از متوسط نظری و کیفیت زندگی، بیشتر از متوسط نظری بوده است. یافته های به دست آمده از ماتریس همبستگی نشان داد بین ابعاد پرخاشگری با ابعاد کیفیت زندگی، رابطه معکوس و معنی دار وجود داشت. مدل معادله ساختاری نیز نشان داد پرخاشگری بر کیفیت زندگی اثر معکوس و معنی دار دارد. در مجموع، متغیر پرخاشگری، 18 درصد از واریانس متغیر کیفیت زندگی را تبیین کرد. شاخص های برازش نشان دهنده مطلوبیت برازش مدل و حمایت داده ها از مدل بود.

با توجه به اینکه کیفیت زندگی با پرخاشگری رابطه معکوس و خشم و پرخاشگری بدنی با کاهش سلامت روان رابطه دارند، لازم است متخصصان در حوزه خانواده این مهم را برای اقدامات پیشگیرانه در نظر بگیرند.