محیط زیست و لزوم حفظ آن از منظر قرآن و نهج البلاغه

ازجمله موضوعات مهم و ارزشمندی که در آموزه های قرآنی و فرهنگ گفتاری و نوشتاری امیر مومنان حضرت علی (ع) انعکاس یافته است مباحث مربوط به محیط زیست است. بی توجهی و سهل انگاری نسبت به محیط زیست و تخریب منابع طبیعی تاثیر مستقیم و غیرمستقیمی بر سلامت جسم و روح افراد جامعه دارد زیبایی های موجود در طبیعت ازجمله مظاهر قدرت و زیبایی خداوند است که توجه و تدبر در آنها موجبات نزدیکی و شناخت و معرفت خالق هستی را برای آحاد جامعه فراهم می کند. در چنین رویکردی انسان خداباور درصدد این است که با عمل به آموزه های قرآن کریم و سخنان گهربار ایمه طاهرین (ع) در حفظ و پاسداری از محیط زیست کوشا باشد. پژوهش حاضر بر آن است که با استفاده از آیات نورانی قرآنی کریم و سخنان گهربار امام علی (ع) در نهج البلاغه به مسیله حفظ محیط زیست و اهمیت و نقش آن در تعالی انسان خداباور بپردازد. از مهمترین رهیافت های پژوهش این است که هم در آموزه های قرآنی و هم در حکمت های انسان ساز امیر مومنان (ع) موارد فراوانی در جهت هدایت و تشویق انسان به حفاظت از محیط زیست به عنوان مکانی برای تعالی و رشد آدمی به چشم می خورد.