قبض و بسط سیاست مالی و نااطمینانی های اقتصادکلان در ایران

از دیرباز محدود کردن دامنه اختیارات سیاست مداران با مناقشه های زیادی همراه بوده است. در رابطه با سیاست پولی، اقتصاددانان برای خلع ید این سیاست از دولت و سپردن آن به بانک مرکزی مستقل به وفاق رسیده اند. اما، وقایع پس از بحران مالی جهانی 2007 و همه گیری کووید-19 عدم اجماع در خصوص آثار سیاست مالی را برجسته کرده اند.در این راستا، پژوهش حاضر با بررسی ارتباط میان سیاست مالی و نااطمینانی های اقتصادکلان در ایران، می کوشد شواهد جدیدی در این زمینه ارایه کند. نتایج تحلیل در حوزه زمان - فرکانس با استفاده از تبدیل موجک پیوسته نشان داد در دوره 1399 - 1369 اتخاذ سیاست مالی آثار جانبی قابل توجهی داشته است. به طوری که استفاده از ابزار مخارج در افق متداول چرخه های تجاری مخاطره افزایش نااطمینانی رشد اقتصادی و تورم را در پی دارد.ابزار مالیات نیز در میان مدت اقتصاد را به عوارض مشابهی مبتلا می کند و صرفا در کوتاه مدت و در زمان رونق آثار اعمال پادچرخه ای آن با کاهش نااطمینانی همراه است. علاوه بر این،سابقه پیروی درآمد مالیاتی و مخارج از نااطمینانی های اقتصادکلان در کوتاه مدت و میان مدت وجود دارد. از این رو، اتخاذ سیاست مالی پادچرخه ای قطع نظر از میزان توفیق در هموارسازی، به دلیل تحریک نااطمینانی های اقتصادکلان نوعی نقض قرض خواهد بود.