تاثیر تنش شوری بر مشخصه های مورفوفیزیولوژیکی برخی ژنوتیپ های انار

انار یکی از مهم ترین محصولات باغبانی است که در بسیاری از نقاط گرمسیری و نیمه گرمسیری دنیا کشت می شود. در برخی باغات انار، تنش شوری یکی از مهمترین تنش های غیر زیستی است که با کاهش بهره وری به تولید انار آسیب می رساند. این پژوهش با هدف مقایسه مشخصه های رشدی بین ژنوتیپ های انتخابی شامل (1- ژنوتیپ چاه افضل، 2- وحشی بابلسر، 3- نرک لاسجرد سمنان 4- پوست سیاه یزد، 5- ملس یزدی، 6- رباب نیریز) تحت تنش شوری، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه چاه افضل شهرستان اردکان انجام شد. در طول مدت این آزمایش درختان با آب شور 5/0±9 دسی زیمنس بر متر هر 12 روز یک بار به صورت غرقابی آبیاری شدند. براساس نتایج این پژوهش و با توجه به کمترین میزان نشت یونی، بالاترین محتوای رطوبت نسبی و پتاسیم، مقدار بالای کلروفیل کل، کاروتنویید و نسبت سطح برگ، کمترین نسبت سدیم به پتاسیم و درصد نکروزگی ژنوتیپ چاه افضل بیشترین سازگاری را نسبت به شرایط شوری داشت و پس از آن ژنوتیپ و ارقام پوست سیاه، وحشی بابلسر، نرک لاسجرد، ملس یزدی و در نهایت رباب نیریز قرار داشتند. بر اساس نتایج تجزیه خوشه ای بیشترین شباهت بین ژنوتیپ ها براساس پارامترهای ذکر شده در بالا بین ژنوتیپ نرک لاسجرد و ملس یزدی بود. بالاترین تفاوت بین ژنوتیپ چاه افضل با سایر ژنوتیپ ها مشاهده شد که این امر تفاوت معنی دار برتری ژنوتیپ چاه افضل نسبت به سایر ژنوتیپ ها در بررسی مجموع صفات را نشان می دهد. در مجموعبا توجه به سازگاری و رشد مناسب این ژنوتیپ ها در شرایط شور پیشنهاد می گردد به عنوان پایه مورد استفاده قرار گیرند و ارقام ملس یزدی و رباب نیریز که در شرایط شور نیز تولید گل و میوه داشتند روی آن ها پیوند زده شوند.