سنتز و بررسی اثر سایتوکسیک مشتقات جدیدی از 2 -آریل ایندول حاوی تیوسمی کاربازون و تری آزول در برابر سلول های سرطانی با استفاده از روش MTT

شیمی درمانی سرطان با مشکلات عدیده ای از جمله عدم تحمل بیمار یا مقاوم شدن سلول های سرطانی به ترکیبات و دارو های مورد مصرف مواجه است. با توجه به اینکه ساختار های حاوی حلقه ایندول و سمی کاربازون و تیازول ها قبلا اثرات بیولوژیک متفاوتی از خود نشان داده اند. در این مقاله قرار است هیبرید هایی از این ساختار های شیمیایی طراحی و اثرات آن ها بررسی شود شاید بتوان به ترکیبات جدیدی دست یافت تا به پاره ای از مشکلات در سر راه شیمی درمانی چیره گشت. هدف از این مقاله سنتز و بررسی خاصیت ضد سرطانی ترکیبات هیبریدی جدید از ایندول متصل به فارماکوفور های تری آزول و تیوسمی کاربازون با استفاده از روش کلیک است.

مشتقات ایندول و 3،2،1-تری آزول ها و تیوسمی کاربازون به دلیل خواص بیولوژیکی متنوع از جمله ضد التهاب، ضد باکتری، ضدHIV، ضد قارچ و ضد سرطان از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در این مقاله، از واکنش کلیک جهت سنتز ترکیبات استفاده شد واکنش های کلیک در شرایط ملایم در حضور حلال ارزان قیمت و زمان کوتاه انجام شده و محصول با راندمان و خلوص بالا (کمترین میزان محصولات جانبی) به دست می آید لذا با بهره گرفتن از واکنش کلیک مشتقات جدیدی از 3،2،1-تری آزول های متصل به سیستم 2-آریل-1H-ایندول-3-استخلاف دار بین دو ترکیب 2-آریل-1-پروپ-2-اینیل-1H-ایندول-3-استخلاف دار و آزید های آروماتیک در حضور کاتالیزگر مس(ΙΙ) استات و سدیم آسکوربات در حلال اتانول سنتز گردید. هم چنین یکسری مشتقات جدیدی از 2- آریل -1H-ایندول -3- استخلاف دار هیبرید شده با تیوسمی کاربازون و تری آزول نیز در حضور کاتالیزگر پارا تولوین سولفونیک اسید در حلال اتانول سنتز گردید و ساختار تمام ترکیبات سنتز شده به وسیله ی آنالیز های IR، H-NMR1 و 13 C-NMR تایید گردید.

در راستای حل مشکل سرطان از ترکیبات با فارماکوفور های مختلف از جمله: ایندول، تری آزول (به دلیل وجود در بسیاری از ترکیبات سیتوتوکسیک و ضد میکروبی و اثر بخشی این اسکلت) و تیوسمی کاربازون و اتصال این سه فارماکوفور به یکدیگر جهت یافتن ترکیبات جدید که دارای سمیت سلولی احتمالی باشند استفاده گردید. فعالیت سیتوتوکسیک این ترکیبات بر روی دو رده سلولیHela  و MCF-7  توسط روش MTT مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج نشان داد که ترکیبات مورد بررسی  برروی رده سلولیHela ، صرفا در بالا ترین غلظت (µM1000) به میزان قابل توجهی اثرسیتوتوکسیک داشته اند و در سایر غلظت ها فاقد اثر بوده اند و در بعضی از موارد از جمله اثر بر روی رده MCF-7 به نظر می رسد که ترکیبات حتی رشد سلول را افزایش نیز داده اند که این افزایش رشد احتمال دارد به خاطر تشابه ساختاری بعضی ترکیبات با ساختار های فنلی باشد.