تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و برخی ویژگی های ریخت شناسی زعفران (Crocus sativus L.)

کودهای زیستی با پویاسازی عناصر معدنی، نیاز به کودهای شیمیایی را کاهش می دهند و منجر به افزایش عملکرد می شوند. از این رو با توجه به اهمیت افزایش عملکرد زعفران، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی اداره منابع طبیعی سمنان در سال زراعی 1401-1400 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل کودهای زیستی فروزینک بارور، پتابارور-2، فسفاته بارور-2 و ترکیب آن ها با هم در کنار شاهد (8 تیمار) بودند که به صورت کودآبیاری در اواسط بهمن ماه 1400 در دو سطح صفر و نیم لیتر در هکتار اعمال شدند. صفات مورد بررسی شامل تعداد گل، وزن گل تازه و خشک، وزن تر و خشک کلاله، طول کلاله و قطر نوک کلاله، طول دوره گلدهی، تعداد برگ و محتوای کلروفیل برگ بودند. مقایسه میانگین ها نشان داد که کودهای زیستی باعث افزایش معنی دار (05/0 ≤p) در تمامی صفات به جز تعداد برگ، طول کلاله و قطر نوک کلاله در مقایسه با شاهد شدند. صفات مورد بررسی بهترین نتایج خود را تحت کاربرد ترکیبی کودهای زیستی فروزینک بارور و پتابارور-2 نشان دادند. به طوری که بیشترین مقادیر تعداد گل (175 عدد در متر مربع)، وزن تر گل (61/72 گرم در متر مربع)، وزن خشک گل (92/7 گرم در  متر مربع)، طول دوره گلدهی (21 روز)، محتوای کلروفیل a (728/0 میلی گرم در گرم وزن تر)، محتوای کلروفیل کل (97/5 میلی گرم در گرم وزن تر)، وزن تر کلاله (28/4 گرم در متر مربع) و وزن خشک کلاله (804/0 گرم در مترمربع) در تیمار توام فروزینک بارور و پتابارور-2 به دست آمد که به ترتیب 1/3، 6/3، 4/3، 1/1، 1/2، 5/1، 3 و 1/3 برابر شاهد بود. به طورکلی کودهای زیستی با اثر بر افزایش حلالیت عناصر غذایی و قابل دسترس کردن آن ها برای گیاه باعث بهبود صفات کمی زعفران شدند و کاربرد توام کودهای زیستی نیز عملکرد گل و کلاله زعفران را به طور معنی داری افزایش داد.