سکوت سازمانی پدیده ناهنجار سازمان های دولتی

پژوهش حاضر تبیین سکوت سازمانی بعنوان پدیده ناهنجار در سازمان های دولتی است. نیروهای بازدارنده ای در سازمان های دولتی وجود دارند که از ایجاد و گسترش دانش و تجربیات در سازمان جلوگیری می کنند.کارکنان بعنوان مهمترین عوامل و سرمایه فکری باعث ایجاد تغییر، خلاقیت ،یادگیری و توسعه دانش ضمنی همچنین موفقیت سازمانی و بهره وری در سازمان های دولتی می باشند. سکوت سازمانی باعث می شود کارکنان در تصمیم گیری ها شرکت نکنند. سکوت سازمانی به وسیله ممانعت از بازخورد منفی مانع تغییرات و توسعه درسازمان های دولتی می شود، به همین دلیل سازمان های دولتی کمتر توانایی بررسی و تصحیح خطاها را خواهند داشت . لذا شناسایی عوامل ایجاد کننده سکوت سازمانی و تصمیمات لازم برای مرتفع کردن آن ها و تبدیل آن ها به عوامل سازمانی مثبت برای بهبود عملکرد سازمان دولتی بسیار اهمیت خواهد داشت. نتایج بررسی مروری تحقیقات انجام شده نشان داد عوامل زیادی در ایجاد سکوت سازمانی دخالت دارد که در سازمان های دولتی توجه بیشتری به نقش فرهنگ سازمانی در تبیین سکوت سازمانی و ناهنجاری های آن می شود و با تاکید بر پویایی تغییر در مدیریت عالی سازمان و حرکت به سوی جوی با ارتباط باز و آزادنه و دریافت بازخوردها از سوی کارکنان و تشویق حمایت از آنان و اهمیت دادن به دانش و تخصص شغلی و توجه به شاخص های روابط انسانی از جمله مهمترین عوامل کاهش سکوت در سازمان های دولتی قلمداد شده است .