بررسی تفسیر تطبیقی آیه ناشنوایی اموات و کاربرد آن در اثبات و رد توسل از سوی سلفیه

از کاکردهای مطالعات تطبیقی در تفسیر، کشف وجوه تمایز آیینی خاص مانند وهابیت و سلفی گری و تبیین روش نورانی اسلام ناب تجلی یافته در مکتب اهل‎بیتm است. آیه ناشنوایی مردگان (فاطر: 22) ازجمله آیاتی است که سلفیه به آن تمسک کرده، معتقدند مردگان هیچ چیزی نمی‎شنوند و مانند بت‎ها از شعور بی‎بهره بوده، مراد از قبر در آن، حفره خاکی داخل گورستان است؛ لذا نباید از شخص مرده حتی اگر پیامبر اکرمj بوده باشد، درخواستی نمود و یا توسل جست. در مقابل مفسران شیعه و بسیاری از مفسران اهل تسنن بر این باورند که آیه مذکور در مقام تشبیه است که مشرکان را بسان مردگانی لحاظ می‎کند که هیچ نمی‎شنوند. در حقیقت غرض از این تشبیه توجه دادن به عدم تاثیر آیات بر این سلک است. توجه منظومه‎ای و کلی نگر به آیات دیگر قرآن، التفات به صنایع ادبی مانند تشبیه، کمک گرفتن از سیره نبوی و صحابه و روایات فریقین به عنوان قراین منفصله تفسیری ازجمله دلایلی است که کژی اعتقاد سلفی‎ها و راستی باور مفسران شیعه و مشهور اهل تسنن را اثبات می‎نماید.