اثر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل زالزالک بر پروتئین های بیوژنز میتوکندریایی بافت عضلانی موش های صحرایی نر سالمند

نشان داده شده است که اختلال در عملکرد و بیوژنز میتوکندریایی عضله ناشی از سالمندی می تواند زمینه ساز بروز بیماری های مختلف گردد. هدف این مطالعه تعیین اثر 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف مکمل زالزالک بر بیان پروتیین های میتوکندریایی PGC-1α و TFAM عضله دراز انگشتان پا (EDL) در موش های صحرایی سالمند بود.

در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی نر سالمند به طور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 9 سر) کنترل، تمرین، مصرف مکمل و تمرین+ مصرف مکمل (ترکیبی) تقسیم شدند. برنامه HIIT شامل اجرای 6 تا 9 نوبت یک دقیقه ای دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 16 تا 25 متر/دقیقه و فواصل استراحتی یک دقیقه ای بین نوبت ها بود. در طی مداخله، مقدار 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز عصاره زالزالک به گروه های مصرف مکمل و ترکیبی به صورت گاواژ داده شد. میزان پروتیین های PGC-1α و  TFAM در عضله EDL با روش وسترن بلات اندازه گیری شد.

میزان پروتیین  PGC-1αگروه ترکیبی در مقایسه با گروه های کنترل (0001/0=p)، تمرین (008/0=p)، مصرف مکمل (0001/0=p) و در گروه های تمرین (0001/0=p) و مصرف مکمل (0001/0=p) نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود. هم چنین میزان پروتیین TFAM گروه ترکیبی نسبت به گروه های کنترل (0001/0=p)، تمرین (014/0=p)، مصرف مکمل (0001/0=p) و گروه تمرین در مقایسه با گروه های کنترل (0001/0=p) و مصرف مکمل (0001/0=p) افزایش معنی داری را نشان داد.

این یافته ها نشان می دهد اجرای HIIT همراه با مصرف مکمل زالزالک از راه هم افزایی آثار این دو مداخله، می تواند افزایش بیشتری در برخی از پروتیین های درگیر در بیوژنز میتوکندریایی ایجاد نماید.