بررسی رابطه پیری بافت چربی احشایی و دریافت های آنتی اکسیدان رژیم غذایی در بزرگسالان چاق: یک مطالعه مورد-شاهدی

افزایش استرس اکسیداتیو و رادیکال های آزاد و در نتیجه با آسیب به DNA یکی از عوامل پیری سلولی که چاقی نیز با این عوامل همراه است. از طرفی دریافت آنتی اکسیدان ها با خنثی نمودن رادیکال های آزاد به تعویق پیری بافت ها از جمله بافت ادیپوسیت ممکن است کمک کنند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه پیری بافت چربی و دریافت های آنتی اکسیدان رژیم غذایی در بزرگسالان چاق انجام شد.

مطالعه مورد شاهدی حاضر با 20 بزرگسال کاندید جراحی چاقی و 20 بزرگسال دارای وزن نرمال در بیمارستان شهدای تجریش تهران انجام شد. فعالیت بتاگالاکتوزیداز در بافت چربی احشایی اندازه گیری شد. میزان دریافت آنتی اکسیدان های رژیم غذایی با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک ارزیابی شد.

در گروه مورد بین دریافت روزانه ویتامین C (039/0 = P) و سلنیوم (028/0 = P) با فعالیت بتاگالاکتوزیداز در بافت چربی احشایی ارتباط معکوس معنی دار و در گروه شاهد بین دریافت روزانه ویتامین C (001/0 = P)، لیکوپن (027/0 = P)، سلنیوم (037/0 = P) و منیزیم (002/0 = P) با فعالیت بتاگالاکتوزیداز در بافت چربی احشایی ارتباط معکوس معنی دار نشان داده شد. در افراد دارای فعالیت بالای آنزیم بتاگالاکتوزیداز (پیری سلولی) در بافت چربی احشایی، دریافت روزانه ویتامین E (046/0 = P)، ویتامین C (001/0 > P)، لیکوپن (030/0 = P)، سلنیوم (035/0 = P) و منیزیم (01/0 = P) به طور معنی داری کمتر از  افراد گروه دارای فعالیت پایین آنزیم بتاگالاکتوزیداز در بافت چربی احشایی بود.

دریافت بالای آنتی اکسیدان های رژیم غذایی با کاهش پیری سلولی در بافت چربی بزرگسالان چاق رابطه دارد. انجام مطالعات با نشانگرهای بیشتر پیری سلولی پیشنهاد می شود.