برآورد نسبتی از زی توده سرپایان با کشتی کف روب در فاصله 12 مایلی سواحل سیستان و بلوچستان

رده جانوری سرپایان به جز آب های شیرین در سرتاسر جهان پراکندگی داشته و اغلب کوتاه عمر هستند؛ این مسیله اهمیت مطالعه این ذخایر شیلاتی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه برآورد زی توده سرپایان (گونه های هشت پا رگه دار، اسکویید نوک شمشیری، اسکویید هندی، ماهی مرکب سایا، ماهی مرکب کلاه دار، ماهی مرکب عمانی، ماهی مرکب ستاره ای و ماهی مرکب ببری) با استفاده از مدل پویایی صید (مدل تخلیه تعمیم یافته) در منطقه شمال شرق دریای عمان در انتهای فصل صید (ترالرهای کف منطقه) در تابستان 1399 بوده است. بدین منظور داده های صید این گونه های با ارزش شیلاتی از طریق صید تجاری در اعماق 212-74 متر با یک فروند ترالر کفروب صنعتی برای 17 روز متوالی در صیدگاه های «گواتر-پسابندر-بریس» به صورت میدانی به دست آمد (حداقل فاصله از ساحل 12 مایل دریایی مطابق قاعده حرکتی جدید). بیشترین فراوانی و زی توده کل مطالعه حاضر متعلق به ماهی مرکب ببری با 23431 عدد و 27005/78کیلوگرم بود. کمترین فراوانی و زی توده کل نیز به ترتیب متعلق به اسکویید نوک شمشیری با 8 عدد و ماهی مرکب سایا با 0/397 کیلوگرم بود. پاسخ فراوانی برای اغلب ذخایر کاهش بیش از حد فراوانی بود (1< β) درحالی که پاسخ تلاش صیادی برای اکثر ذخایر هم افزایی تلاش بود (1< α). همچنین غالب مدل های منتخب در حضور آشفتگی ها (پالس ها) اجرا شدند (جمعیت باز). زی توده مجموعه ماهی های مرکب از اسکوییدها و هشت پایان بیشتر بود و هشت پایان کمترین زی توده را داشتند. احتمالا این مطالعه نخستین بررسی زی توده گونه های ماهی مرکب ستاره ای، ماهی مرکب عمانی، ماهی مرکب کلاه دار، ماهی مرکب سایا، اسکویید نوک شمشیری و هشت پا رگه دار در آب های جمهوری اسلامی ایران است. با اجرای مدل پویایی صید برمبنای فعالیت های شیلاتی تجاری، علاوه بر برآوردهای کاربردی در هزینه ها نیز صرفه جویی خواهد شد (برخلاف گشت های تحقیقاتی) و به دلیل اجرای فعالیت شیلاتی در محدوده مجاز (مکانی-زمانی)، فشار مضاعفی بر ذخایر آبزیان (به ویژه در مناطق نوزادگاهی) وارد نمی شود.