تاثیر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید روی بر عملکرد و فعالیت آنزیم های لایه موکوسی ژوژونوم بلدرچین ژاپنی در 21 روزه گی

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سطوح مختلف نانو اکسید روی (ZnO-nano) بر عملکرد رشد، فعالیت آنزیم های مخاطی بلدرچین ژاپنی در مرحله آغازین بود. تعداد 160 قطعه بلدرچین یک روزه به صورت تصادفی در قالب طرح کاملا تصادفی (RCD) شامل چهار تیمار، چهار تکرار و 10 جوجه بلدرچین در هر پن آزمایشی توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: T1- شاهد (محتوای جیره پایه 2/35 میلی گرم روی و تیمارهای 2،3 و 4 به ترتیب حاوی جیره پایه به اضافه 20، 40 و 60 میلی گرم نانو درات اکسید روی بودند. صفات عملکردی به صورت هفتگی ثبت شد. در سن 21 روزگی، از هر قفس پرنده ای با وزن زنده نزدیک به میانگین وزن هرقفس انتخاب و ذبح شدند؛ سپس بعد از باز کردن شکم و جیا سازی روده کوچک نمونه ای به انازه 5 سانتی متر از وسط ژژنوم جدا گردید. نمونه ژژنوم در دمای 80- درجه سانتی گراد تا اندازه گیری آنزیم های آلکالین فسفاتاز (ALP)، آمیلاز (AML) و لیپاز (LIP) نگهداری شدند. نتایج نشان داد که وزن زنده بدن (LBW) در پرندگانی که ازجیره پایه حاوی 40 (تیمار3) و 60 (تیمار 4) میلی گرم ZnO-nano بیشتر از شاهد بود (0.05>P)؛ همچنین ضریب تبدیل خوراک (FCR) در پرندگانی که ازجیره پایه حاوی 40 (تیمار 3) و 60 (تیمار 4) میلی گرم ZnO-nano بودند در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود (0.05>P). همچنین نتایج نشان دادند که میزان فعالیت آمیلاز و لیپاز در پرندگان تغذیه شده با جیره پایه حاوی 40 (تیمار 3) و 60 (تیمار 4) میلی گرم ZnO-nano نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد؛ اما معنی دار نبود (0.05>P). نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن 40 یا 60 میلی گرم ZnO-nano به جیره پایه به عنوان مکمل باعث بهبود صفات عملکردی و افزایش فعالیت آنزیم های مخاطی در بلدرچین ژاپنی در مرحله آغازین استفاده شد.