بررسی نقش انگیزشی سیاست های تشویقی در روند نوسازی و بازسازی بافت فرسوده در سالهای 1390تا 1392 در منطقه 17 شهر تهران- محله بلورسازی

شکل گیری محیطی امن و مطلوب برای زندگی شهروندان از اهداف توسعه پایدار شهری است و بافت های فرسوده با داشتن معضلات گوناگون یکی از عوامل عدم توسعه شهر می باشند. در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع فن آوری و به تبع آن مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازی و احیاء بافتهای فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش حایز اهمیت می گردد. هدف از این مقاله بررسی روند صدور جواز ساخت و ساز در سالهای 90 تا 92 در محله بلورسازی منطقه هفده تهران می باشد. این مقاله سعی دارد با استناد به سند راهبردی توسعه محلات، بررسی آماری و جمع آوری اطلاعات مستند در بافت فرسوده محله مورد مطالعه، روند نوسازی و بهسازی این بافت ها را از (ابتدای سال 1390 تا پایان سال 1392) بررسی نماید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که سیاست گذاری های کلان و ارایه بسته های تشویقی منجر به افزایش مشارکت مردم در امر نوسازی بافتهای فرسوده گردیده است.