بررسی برخی ویژگی های مورفو-فیزیولوژیک و بیوشیمیایی آکاسیا (Acacia salicina) تیمار شده با بسپارهای ابرجاذب در شرایط تنش خشکی

تنش خشکی از مهم ترین تنش های نازیوا (غیر زیستی) است که رشد و نمو گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از راهکارهای مدیریت رطوبت خاک و تحمل گیاهان به تنش خشکی استفاده از مواد آلی سازگار با محیط زیست از جمله بسپارهای ابر جاذب است. برای بررسی برخی ویژگی های مورفو-فیزیولوژیک و بیوشیمیایی نهال های آکاسیا، پژوهشی با استفاده از سه نوع بسپار ابر جاذب (A200، SNF و Barbary) با سه غلظت (صفر، 1 و 2 گرم بر کیلوگرم) در سه سطح تنش خشکی (دور آبیاری اول، دوم و سوم) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط مزرعه انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که تنش خشکی موجب کاهش معنی دار وزن تر و خشک اندام هوایی، نورساخت (فتوسنتز)، تعرق، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و کاروتنویید شد و میزان نشت یونی، پرولین و کربوهیدرات کل را به طور معنی داری افزایش داد و کاربرد ابرجاذب ها موجب افزایش تحمل آکاسیا به تنش خشکی گردید، به طوری که استفاده از بسپارهای ابر جاذب Barbary در غلظت 1 گرم بر کیلوگرم در دور آبیاری اول دارای بیشترین وزن تر اندام هوایی (144 گرم) و میزان کلروفیل (73/1 میلی گرم بر گرم) بود. استفاده از ابرجاذب A200 در غلظت یک گرم بر کیلوگرم در دور آبیاری اول موجب افزایش 48/5% میزان نورساخت و در غلظت دو گرم بر کیلوگرم در دور آبیاری اول موجب افزایش 66/41% میزان تعرق و 06/11% محتوای نسبی آب برگ نسبت به عدم کاربرد گردید. همچنین استفاده از ابر جاذب SNF در غلظت دو گرم بر کیلوگرم در دور آبیاری اول موجب افزایش 58/36% میزان کاروتنویید نسبت به عدم کاربرد این ابر جاذب در هفته اول شد. کاربرد A200 در غلظت دو گرم بر کیلوگرم در دور آبیاری سوم موجب کاهش نشت یونی به میزان 50/22% نسبت به عدم استفاده از این ابر جاذب در دور آبیاری اول شد. کاربرد ابر جاذب SNF در غلظت یک گرم بر کیلوگرم در دور آبیاری اول میزان پرولین را 08/22% نسبت به عدم کاربرد SNF کاهش داد. بنابراین استفاده از بسپار ابر جاذب به ویژه Barbary تحمل گیاهان را نسبت به تنش خشکی افزایش می دهد.