بررسی رشد رویشی و بیوشیمیایی معدنی گل محمدی آبیاری شده با سطوح مختلف کلریدسدیم

خاک و آب شور دو مشکل اساسی کاشت گیاهان در مناطق گرم و خشک هستند. در این پژوهش برای بررسی اثر شوری بر رشد و جذب عناصر معدنی نهال های گل محمدی، 4 سطح شوری 0، 25، 50 و 75 میلی مولار کلریدسدیم در شرایط مزرعه ای به کار رفت. در این پژوهش، ویژگی های وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، میزان پرولین، مالون دی آلدیید، فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز و کاتالاز، کربوهیدرات های محلول، سبزینه و کاروتنویید برگ اندازه گیری شد. همچنین غلظت عناصر موجود در برگ شامل نیتروژن، پتاسیم، سدیم، فسفر، آهن، مس، منگنز و روی اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که افزایش غلظت کلریدسدیم در آب آبیاری اثر منفی بر شاخص های رشد رویشی، و همچنین اثر معنی داری بر کاهش سبزینه و کاروتنوییدها داشت. آبیاری با آب دارای کلریدسدیم سبب انباشت پرولین و کربوهیدرات های محلول در برگ گردید، افزون بر این، افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت و مجموع این تغییرات بیوشیمیایی سبب کاهش رشد رویشی گل محمدی شد. با افزایش شوری، انباشت یون سدیم در برگ ها افزایش یافت ولی در جذب عناصر دیگر اختلال به وجود آمد. پیشنهاد می شود برای کاهش اثر شوری و تامین عناصر غذایی، محلول پاشی غذایی انجام شود.