تاثیر مدیریت تحول گرا بر رضایت شغلی کارکنان مترو تهران

از آنجاییکه عوامل درونی و بیرونی بسیار زیادی وجود دارد که شرکت بزرگ و تخصصی خدمات حمل و نقلی را تحت تاثیر خود قرار داده است، لذا مدیریت متروی تهران از پیچیدگی فراوانی برخوردار است. در این پژوهش، مدیریت تحول گرا را به عنوان یک عامل مهم و اثرگذار در مدیریت مترو تهران در نظر گرفته و تاثیر آن را رضایت شغلی کارکنان مترو مورد بررسی قرار داده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی، هم بستگی و پیمایشی محسوب می گردد. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه ی استاندارد مدیریت تحول گرا سوناز(1393) و پرسشنامه ی استاندارد رضایت شغلی مینه سوتا استفاده شده است. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل بخشی از کارکنان متروی تهران بوده که نمونه ی آماری بر اساس فرمول کوکران؛ 110 نفر از بین 8400 نفر می باشد. در این مطالعه، از آزمون های توصیفی، آزمون ضریب هم بستگی پیرسون، ضریب رگرسیون و آنالیز واریانس و آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج آزمون نشان می دهد که مدیریت تحول گرا تاثیر مستقیم بر رضایت شغلی دارد. همچنین بر اساس آزمون فریدمن، سیستم پاداش با ضریب 13/3 در اولویت اول قرار دارد، در نتیجه بیش ترین رابطه را با رضایت شغلی کارکنان دارد و در ادامه ملاحظه فردی با ضریب 95/2 در اولویت دوم و حمایت مدیریت با ضریب 24/2 در رتبه سوم و پایانی قرار دارد؛ در نتیجه کم ترین رابطه را با رضایت شغلی کارکنان در مترو دارد.