تعیین مطلوبیت رویشگاه بلندمازو (Quercus castaneifoliae C. A. Mey) برای برنامه ریزی احیایی با استفاده از مدل سازی پراکنش گونه ای

با وجود پتانسیل جنگل های هیرکانی برای حفظ توده های بلندمازو، فراوانی این گونه به شدت کاهش یافته است و بیشتر توده های جوان این گونه به طور جدی در معرض تهدید قرار گرفته اند. این پژوهش با استفاده از یک دیدگاه تلفیقی، پراکنش گونه بلندمازو جنگل هیرکانی را با هدف تعیین مناطق بهینه برای احیای جنگل با استفاده از پنج روش مختلف مدل سازی شامل مدل خطی تعمیم یافته (GLM)، مدل جمعی تعمیم یافته (GAM)، تحلیل طبقه بندی درختی (CTA)، مدل رگرسیون تقویت شده (GBM) و روش های جنگل تصادفی (RF) ارایه می دهد. نقشه های بارندگی و دما براساس داده های جمع آوری شده از شبکه ای از ایستگاه های هواشناسی کشور و همچنین داده های خاک از نقشه های پایگاه Soilgrid مشتق شد. سپس مهم ترین متغیرهای مستقل تاثیر گذار در پراکنش بلندمازو شناسایی شد. نتایج نشان داد که وزن مخصوص ظاهری خاک، pH، تغییرات بارندگی فصلی و بارندگی در سردترین فصل سال در تعیین و توسعه رویشگاه این گونه از بیشترین اهمیت نسبی برخوردار بوده و منطقه هیرکانی دارای پتانسیل مطلوب 1/14 درصد برای این گونه است. نقشه مطلوبیت رویشگاه تولید شده، به عنوان مبنایی برای طرح های احیایی جنگل ها به ویژه در مناطقی که بیشتر تحت تاثیر تخریب هستند، پیشنهاد می شود. این نقشه بیانگر مطلوبیت بالای رویشگاه این گونه در قسمت جنوب غربی هیرکانی است.