مقایسه پاسخ انقباضات ارادی با شدت های متفاوت، بر یکی از عامل های آمادگی جسمانی پلیس

با توجه به نیاز آمادگی جسمانی، به خصوص سرعت جابه جایی مطلوب برای تمامی نیروهای نظامی برای نزاع در محیط های نامتقارن و همچنین اهمیت بسیار زیاد آمادگی جسمانی نیروهای مسلح در حفظ کیان و امنیت کشور، تحقیقاتی در زمینه آمادگی جسمانی نیروهای پلیس کشور بسیار ضروری به نظر می رسد. هدف از این پژوهش مقایسه پاسخ انقباضات ارادی با شدت های متفاوت بر یکی از عوامل آمادگی جسمانی پلیس (سرعت جابه جایی) بود.

این تحقیق به صورت نیمه تجربی با طرح متقاطع و کاربردی، شامل 15 نفر از بین کارکنان مرد جوان با حداقل دو سال سابقه فعالیت ورزشی در پنج روز متفاوت به صورت تصادفی یکی از شیوه نامه های گرم کردن عمومی، گرم کردن و اجرای نیم اسکات ایستا با شدت 85 درصد 1RM و 50 درصد 1RM، گرم کردن و پرش عمودی با اعمال بار 6 درصدی 1RM و 3 درصدی 1RM توسط جلیقه وزنه را اجرا نمودند. پس از هفت دقیقه و سی ثانیه بعد از اجرای شیوه نامه ها، آزمون سرعت جابه جایی به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنوا با اندازه گیری تکراری و برای مقایسه دوبه دو از آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم افزار SPSS21 استفاده شد.

در آزمون آمادگی جسمانی (سرعت جابه جایی) بین تاثیرات شدت بالا و پایین انقباضات ارادی ایستا (85 و 50 درصد 1RM) و پویا (6 و 3 درصد 1RM جلیقه وزنه)، با گرم کردن عمومی تفاوت افزایش معنی داری وجود دارد که این تفاوت در آزمون شیوه نامه 3 درصد جلیقه وزنه در مقایسه با گرم کردن عمومی معنادار است.

نتایج این تحقیق در عملکرد سرعت حرکت با بار جلیقه وزنی 3 درصد باعث افزایش قابل توجه شاخص آمادگی جسمانی (سرعت) شده است. بیشترین کارایی این شیوه نامه ها در شاخص های آمادگی جسمانی (توابع قدرت و سرعت) قابل مشاهده است.