مقایسه تاثیر دو برنامه تمرین ورزشی هوازی و تناوبی خیلی شدید بر بیان ژن های گالکتین-1 و گالکتین-3 در بافت تومور موش های ماده balb-c مبتلا به سرطان پستان

 مطالعات جدید نشان می دهد مهار رشد تومورها، با کاهش بیان فاکتورهای آنژیوژنزی به روش های گوناگون از جمله فعالیت ورزشی، می تواند روش ارزشمندی در کنترل پیشرفت بیماری سرطان باشد. گالکتین-1 و گالکتین-3 در القا و حفظ آنژیوژنز تومور نقش مهمی دارد. هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر دو برنامه تمرین ورزشی منتخب بر بیان گالکتین-1 و گالکتین-3 در بافت تومور موش های ماده balb-c مبتلا به سرطان پستان بود.

 24 سر موش ماده balb-c، با تزریق سلول های سرطانی وابسته به گیرنده استروژن MC4L2، مبتلا به تومور پستان شدند. سپس به سه گروه هشت تایی تومور (T)، تومور+تمرین هوازی (T+AE) و تومور+تمرین تناوبی خیلی شدید (T+HIIT) تقسیم شدند. گروه T+AE، 6 هفته، 5 روز در هفته و هر جلسه 60 دقیقه، پروتکل تمرین هوازی را اجرا کردند. گروه T+HIIT، 3روز در هفته به مدت 6 هفته و هر جلسه 1ساعت، پروتکل تمرین تناوبی خیلی شدید را اجرا کردند. در انتها، موش ها با تزریق کتامین و زایلوزین بی هوش شدند، بافت تومور برداشته و در نیتروژن مایع فریز شدند. بیان گالکتین-1 و گالکتین-3 به روش Real time-PCR سنجیده شد و نتایج به صورت Fold change_در سطح معناداری (P<0/05)_ با نرم افزار GENEX بیان شد.

 نتایج نشان داد پروتکل تمرین هوازی در گروه T+AE، تاثیر معناداری بر بیان گالکتین-1 در مقایسه با گروه T نداشت ولی باعث کاهش 70/1 برابری بیان گالکتین-3 (00/0=P) شد. در گروه T+HIIT در مقایسه با گروه T، بیان گالکتین-1، 04/3 برابر کاهش (00/0=P) و بیان گالکتین-3، 57/6 برابر کاهش (00/0P=)، در گروه T+HIIT در مقایسه با گروه T+AE، بیان گالکتین-1، 58/2 برابر کاهش (00/0=P) و بیان گالکتین-3، 86/3 برابر کاهش (00/0=P) یافت.

 احتمالا تمرین هوازی با کاهش بیان گالکتین-3 و تمرین تناوبی خیلی شدید با کاهش بیان گالکتین-1 و گالکتین-3 بر پیشگیری از پیشرفت بیماری سرطان پستان، موثر است.