نقش اخلاق فضیلت گرا در حرفه پرستاری

 اخلاق، هسته اصلی فعالیت های مراقبتی است. در سال های اخیر اخلاق فضیلت گرا یکی از رویکردهای مورد توجه حرفه پرستاری است. هدف از این مقاله تبیین مفهوم فضیلت در حرفه پرستاری و نقش فضایل اخلاقی در حیطه های مختلف پرستاری است.

 این مطالعه به روش مروری انجام شد. واژگان کلیدی اخلاق مراقبت، نظریه های اخلاقی، پرستاری و اخلاق فضیلت گرا، بدون محدودیت زمانی در پایگاه های اطلاعاتی معتبر فارسی و انگلیسی شاملSID، IranMedex، Google Books، PubMed، Google Scholar و Proqest مورد جستجو قرار گرفت. مقالات مرتبط انتخاب شده و بر اساس اهداف مطالعه، مرور و تحلیل انجام شد.

ملاحظات اخلاقی: 

در تمام مراحل مطالعه ملاحظات اخلاقی، از جمله امانتداری در نقل قول اسناد و عدم سوگیری رعایت شده است.

 نتایج در بخش های تصویری کلی از فضیلت، اخلاق فضیلت گرا، فضیلت و مراقبت، انتقال فضیلت از اخلاق به عمل، نقش فضیلت های اخلاقی در حرفه پرستاری، راهبردهای نظریه اخلاقی فضیلت گرایی در آموزش، نقش فضیلت در نظریه های پرستاری و چالش های نظریه فضیلت گرا دسته بندی شد. فضیلت، پیش نیاز مراقبت اخلاقی است. در مفهوم بالینی، اخلاق مراقبتی با یک مدل نظری از فضیلت غنی می شود. رویکرد اخلاقی فضیلت گرا در آموزش پرستاری، یادگیرنده محور بوده و بخشی ضروری در برنامه های آموزش اخلاق پرستاری محسوب می گردد. گنجاندن یک گفتمان در مورد فضایل در نظریه پرستاری، می تواند بر شایستگی اخلاقی تمرکز کرده و در عین حال، دانش ویژه رشته و مهارت های فنی را برآورده کند. برای رفع چالش های رویکرد فضیلت گرا، می توان از نظریه های اخلاقی مانند نظریه نتیجه گرا، در کنار این نظریه استفاده نمود.

 فضایل اخلاقی راهنمای عملیاتی قابل قبول برای عملکرد مراقبت بالینی در پرستاری است. استفاده از نظریه فضیلت گرا به دلیل ارتباط بیشتر پرستاران با بیماران، کاربرد فراوانی داشته و حرفه پرستاری می تواند از این نظریه بیشترین بهره را ببرد.