اثر تنش خشکی و سولفات پتاسیم بر عملکرد دانه و صفات فیزیولوژیک گیاه کینوا

به منظور کاهش آسیب ایجاد شده به وسیله تنش خشکی در گیاه کینوا، آزمایشی به صورت طرح کرت‎های خرد شده در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمان در سال زراعی 1400-1399 انجام شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح تیمار آبیاری (آبیاری تا مرحله رسیدگی کامل به عنوان شاهد، آبیاری تا شروع مرحله گل‎دهی و آبیاری تا مرحله خمیری نرم) و فاکتور فرعی شامل دو سطح کود سولفات پتاسیم (8 کیلوگرم در هزار متر مربع و عدم کاربرد آن) بود. اثر فاکتور آبیاری و سولفات پتاسیم بر روی عملکرد دانه و کلیه صفات فیزیولوژیک اندازه‎گیری شده معنی‎دار بود. بیشترین عملکرد دانه (2/309 تن در هکتار) در گیاهان شاهد و کمترین آن (1/366 تن در هکتار) در شرایط آبیاری تا شروع مرحله گل‎دهی مشاهده شد. این نتایج نشان داد که تنش خشکی اثر زیان‎آوری بر روی عملکرد دانه داشته، محتوای رنگیزه‎های فتوسنتزی را کاهش و فعالیت آنزیم‎های آنتی‎اکسیدان، نشت یونی و محتوای مالون دی آلدهید را افزایش داد. کاربرد کود سولفات پتاسیم منجر به افزایش عملکرد دانه شد. بطوری‎که عملکرد دانه در هر سه تیمار آبیاری به طور میانگین 25/8 درصد نسبت به عدم کاربرد کود افزایش نشان داد که نشان‎دهنده تاثیر مطلوب این کود بر روی عملکرد دانه کینوا می‎باشد. بنابراین با توجه به اینکه تنش خشکی صفات فیزیولوژیک را تحت تاثیر قرار داده و در نهایت منجر به کاهش عملکرد دانه گیاه کینوا می‎شود، برای جبران اثرات زیان ‎آور آن می‎توان از کود سولفات پتاسیم استفاده کرد.