شناسایی ژنوتیپ‎های گندم متحمل به تنش شوری با استفاده از ارزیابی تغییرات سیستم دفاعی آنزیمی و شاخص‎های تحمل به تنش

تنش شوری یکی از مهم‎ترین تنش‎های غیرزیستی است که باعث کاهش شدید عملکرد و کیفیت محصولات گیاهان زراعی می‎شود. ارزیابی تحمل گیاهان زراعی به تنش های زیست محیطی عامل مهمی در انتخاب آن‏ها برای کشت در شرایط مختلف می‏باشد. در همین راستا و به منظور ارزیابی و شناسایی ژنوتیپ‎های گندم مقاوم به تنش شوری با استفاده از شاخص‎های تحمل به تنش و تغییرات برخی شاخص‎های بیوشیمیایی آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل شوری در سه سطح (صفر (شاهد یا نرمال)، سطح شوری 9 دسی‎زیمنس و سطح شوری 12 دسی‎زیمنس) و 20 ژنوتیپ گندم بومی ایران بودند .نتایج نشان داد که با اعمال تنش شوری میزان لیپوکسی‎ژناز، شاخص سطح اکسیداسیونی سلول (TBARM) و کاروتنویید در تمامی ژنوتیپ‎ها افزایش یافت. با افزایش سطح شوری از 9 دسی‎زیمنس به 12 دسی‎زیمنس این شاخص‎ها در برخی از ژنوتیپ‎های روند کاهشی داشت. هم‎چنین با اعمال تنش شوری مقدار غلظت پروتیین و پرولین نیز در تعدادی از ژنوتیپ‎ها در سطح شوری 9 دسی‎زیمنس افزایش یافت. برخی از ژنوتیپ‎های با افزایش سطح شوری از 9 به 12 دسی‎زیمنس کاهش معنی‎داری در مقدار غلظت پروتیین و پرولین نشان دادند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل هم بستگی بین شاخص ها و میانگین عملکرد در شرایط نرمال و تنش شوری نشان داد که هر چهار شاخص TOL, GMP, STI, SSI برای غربال کردن ژنوتیپ ها مناسب هستند. با توجه به نتایج حاصل از شاخص‎های مورد استفاده و عملکرد در دو محیط شوری و نرمال، همچنین نتایج ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی، ژنوتیپ های G2, G11, G86, G109, G205 و G151 می‎توان به ‎عنوان ژنوتیپ متحمل به تنش شوری معرفی نمود.