بررسی فرایند جذب رنگ آزو بر روی ذرات جاذب پلیمری به عنوان یک جاذب جدید

پساب حاصل از صنایع مختلف یکی از منابع اصلی آلودگی زیست محیطی بشمار می رود که اثرات زیان باری بر محیط زیست و حیات جانداران دارد. روش جذب سطحی از روش های متداول در فرایند حذف آلاینده ها به شمار می رود که این فرایند با استفاده از جاذب-هایی با کارایی بالا انجام می پذیرد. پلیمرها گروهی از جاذب های سنتزی هستند که در فرایند حذف رنگ ها از محیط های آبی کارایی بالایی دارند. هدف از کار تحقیقاتی حاضرحذف رنگ کالماگیت به وسیله پلیمر پلی آکریل آمید اصلاح شده به عنوان جاذب سنتزی از آب های آلوده در شرایط آزمایشگاهی می باشد. در این پژوهش، اثر متغیرهای pH، زمان تماس، مقدار جاذب و غلظت اولیه بر فرایند حذف رنگ کالماگیت از آب های آلوده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ایزوترم های لانگمیر، فرندلیچ و تمکین و سینتیک های واکنش شبه درجه اول، شبه درجه دوم، انتشار درون ذره ای و الوویچ مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که مدل فروندلیچ تطابق بیشتری با داده های تجربی داشت و با استفاده از این مدل ماکزیمم ظرفیت جذبmg g-1 5/1732 برای جاذب به دست آمد. همچنین نتایج نشان دادند که سینتیک جذب از معادله شبه درجه دوم برای آلاینده کالماگیت مطابقت بیشتری دارد (99/0 =R2). شرایط بهینه به منظور حذف رنگ کالماگیت در مقادیر pH برابر 2، زمان 60 دقیقه، مقدار جاذب 014/0 گرم و غلظت 800 میلی گرم بر لیتر تعیین گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که جاذب پلیمری به دلیل داشتن سطح موثر بالا و داشتن گروه های عاملی SO3-N5، ظرفیت بالای جذب و سینتیک سریع واکنش، جاذبی موثر