تحلیلی برکاربردهای ژئومورفولوژی دریایی در آمایش دفاعی- نظامی منطقه جنوب شرقی ایران

دست یابی به پایداری محیط درگستره ی انواع نواحی جغرافیایی، مستلزم رعایت اصول آمایش دفاعی، مکان یابی دفاعی و افزایش امنیت مراکز حساس و سهولت در تردد و... است. در این میان شناخت و تسلط بر قابلیت ها و محدودیت های ژیومورفولوژیک یک ناحیه و اتخاذ سیاست های خاص دفاعی آن در مواقع بحرانی، نقش مهمی در پایداری یک ناحیه خواهد داشت. در این پژوهش به بررسی اصول آمایش دفاعی و امنیتی در منطقه جنوب شرق ایران با تاکید بر ویژگی های ژیومورفولوژی پرداخته شده است. پژوهش از نوع توصیفی- تحلیل مبتنی بر روش های میدانی و کتابخانه ای است. بدین صورت که به پهنه بندی و مکان گزینی منطقه جهت فعالیتهای نظامی و دفاعی با استفاده از مدل AHP و نرم افزار GIS پرداخته شد و در مرحله بعد عوارض مهم ژیومورفولوژیکی منطقه که در آمایش دفاعی موثر هستند شناسایی شده و با نظرخواهی پرسشنامه ای از کارشناسان، ارزش و اهمیت هر یک از عوامل در امور آمایش دفاعی بررسی شد. سپس مراحل مختلف این مدل به صورت مرحله به مرحله انجام گردید و کلیه قوتها، ضعف ها، فرصتها و تهدید های ژیومورفولوژیکی منطقه از منظر آمایش دفاعی مشخص گردید. ضریب نهایی نقاط قوت منطقه 222/3 ، ضریب نهایی نقاط ضعف859/2 ، ضریب نهایی فرصتهای منطقه 349/3 و ضریب نهایی تهدیدهای منطقه 011/3 محاسبه شد. همچنین ضرایب به دست آمده در ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک قرار داده شد که بر طبق نتیجه به دست آمده، راهبردهای منطقه مورد مطالعه به راهبردهای تهاجمی نزدیک می باشد.