تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر مقادیر Nrf2 و NQO1 عضله نعلی موش های صحرایی سالمند

افزایش فشار اکسایشی، مشخصه اصلی انواع آسیب های وابسته به سالمندی است. با توجه به نقش فعالیت بدنی در پاسخ های انطباقی به فشار اکسایشی و اهمیت مکمل های تغذیه ای، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر مقادیر Nrf2 و  NQO1 عضله نعلی موش های صحرایی سالمند است.

پژوهش حاضر از نوع تجربی و بنیادی بود که در آزمایشگاه حیوانات دانشگاه شیراز انجام گرفت. به منظور اجرای پژوهش از 44 سر موش صحرایی سالمند نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات پس از یک دوره یک هفته ای آشنایی با محیط تمرین به طور تصادفی به گروه های تمرین تناوبی با شدت بالا، گروه مکمل، گروه تمرین تناوبی با شدت بالا به همراه مکمل و گروه کنترل (هر گروه 11 سر) تقسیم شدند. موش های گروه های تمرین به مدت شش هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا به صورت فزاینده انجام دادند، به طوری که در هفته اول سه تکرار تناوبی، هفته دوم پنج تکرار، هفته سوم هفت تکرار و از ابتدای هفته چهارم تا پایان هفته ششم 9 تکرار اینتروال اجرا شد. آزمودنی های گروه های مکمل نیز روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مکمل مصرف کردند. حیوانات در انتهای دوره با تزریق کتامین زایلازین بی هوش شدند، عضله نعلی آن ها خارج و پس از انتقال به تانک نیتروژن جهت انجام آزمایش وسترن بلات در دمای 80- درجه سانتی گراد نگهداری شد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی بررسی شد.                  

تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل  Q10بر مقادیرNrf2  عضله نعلی موش های سالمند تغییر معناداری بین گروه ها ایجاد نکرد (05/0>p). ولی تمرین تناوبی شدید با و بدون مصرف مکمل کوآنزیم Q10 و همچنین مصرف مکمل کوآنزیم Q10 به تنهایی مقادیر NQO1 عضله نعلی موش های صحرایی سالمند را به طور معناداری درگروهای تمرینی کمتر کرد (001/0<p).

با توجه به عدم تاثیر تمرین تناوبی شدید بر مسیر Nrf2 و کاهش NQO1 در رت های سالمند، به منظور مشخص شدن سازوکار تاثیرگذاری تمرین تناوبی شدید بر مسیرهای ضداکسایشی باید شرایط برنامه تمرینی مانند مدت، شدت، تکرار و نوبت های تمرین را مدنظر قرار داد؛ همچنین توصیه می شود سایر مقادیر استاندارد مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بررسی شود.