سنگ شناسی داسیت ها و ریولیت های ائوسن کوه گوره (شمال غرب انارک، استان اصفهان)

کوه گوره در حدود 55 کیلومتری شمال غرب شهر انارک (شمال شرق اصفهان) و در حاشیه غربی خرد قاره شرق - ایران مرکزی (غرب بلوک یزد) قرار دارد. بررسی های صحرایی نشان می دهد که سنگ های آتشفشانی ایوسن در این منطقه دارای دو لیتولوژی داسیت (خاکستری) و ریولیت (روشن رنگ) هستند. گدازه های داسیتی، ریولیت ها را قطع کرده و از آن ها جوان تر هستند. مطالعات پتروگرافی حاکی از آن است که داسیت ها، دارای کانی های اصلی پلاژیوکلاز (لابرادوریت و بیتونیت)، کلینوپیروکسن (اوژیت) و کوارتز بوده، و ریولیت ها دارای کانی های اصلی پلاژیوکلاز، سانیدین و کوارتز می باشند. کلریت، کلسیت، هماتیت و لیمونیت کانی های ثانویه موجود در این دو گروه سنگی هستند که از دگرسانی کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و مگنتیت حاصل شده اند. بافت های اصلی این سنگ ها پورفیریتیک، گلومروپورفیریتیک، آنتی راپاکیوی، غربالی و پویی کیلیتیک می باشد. در داسیت ها، ترتیب تبلور کانی ها به صورت مگنتیت، کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و کوارتز است و در ریولیت ها نیز ترتیب تبلور به صورت پلاژیوکلاز، سانیدین و کوارتز می باشد. نتایج آنالیزهای ژیوشیمیایی نمونه های سنگ کل نشان می دهد که سنگ های ولکانیک ایوسن کوه گوره دارای ترکیب داسیت و ریولیت هستند. ماگمای سازنده این سنگ ها ماهیت ساب آلکالن داشته و جزء سری کالک آلکالن می باشد. نمودارهای بهنجارسازی سنگ های ولکانیک کوه گوره نسبت به ترکیب کندریت و گوشته اولیه، نشان می دهد که این سنگ ها از نظر LREEها و LILEها غنی بوده و فقیر از عناصر HFS مانند Ti, Nb, Ta (TNT) می باشند. آنومالی منفی TNT در این سنگ ها احتمالا بیانگر ماگماتیسم مرتبط با کمان های آتشفشانی و مناطق فرورانش است. این سنگ ها، از نظر ترکیب شیمیایی شبیه سنگ های معمول یک کمان ماگمایی هستند. تصور بر این است که با آبزدایی اسلب فرورونده و ذوب بخشی پریدوتیت های گوه گوشته ای، یک مذاب بازیک ایجاد شده که با صعود به سمت بالا و جایگیری در افق های زیرین و میانی پوسته قاره ای باعث ذوب آمفیبولیت ها گردیده است. مذاب های اسیدی حاصل شده در نهایت در مسیر گسل ها و زون های برشی به صورت گدازه به سطح زمین رسیده است.