ارزیابی کارآیی قارچکش زیستی کانگ می (Bacillus subtilis WP) در مدیریت لکه موجی گوجه فرنگی

روش رایج مدیریت بیماری لکه موجی گوجه فرنگی در ایران استفاده از قارچ کش های شیمیایی است. در پژوهش حاضر کارایی قارچ کش زیستی کانگ می با دوزهای مصرفی 0/75 در هزار، یک در هزار و 1/25 در هزار با قارچ کش ایمنوکتادین تریس و شاهد بدون استفاده از قارچ کش مقایسه شد. آزمایش در استان های فارس و خراسان رضوی و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و هر تیمار مشتمل بر چهار تکرار انجام شد. محلول پاشی اول پس از مرحله گلدهی، محلول پاشی دوم با مشاهده اولین علایم بیماری و محلول پاشی سوم تا پنجم در بازه های زمانی هفت روزه انجام شد. ارزیابی تیمارها شش مرتبه و بر اساس گسترش لکه های ناشی از بیماری در برگ ها با استفاده از مقیاس ارزیابی پیشرفت بیماری و نمره دهی به آن ها انجام و داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد قارچ کش بلکیوت بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری دارد و قارچ کش زیستی کانگ می  با دوز 1/25 در هزار بیشترین کارایی را در میان دوزهای مورد بررسی داشته و سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) را در مقایسه با شاهد در استان های فارس و خراسان رضوی به ترتیب 30/16% و 33/21% کاهش می دهد. با توجه به اثرات سوء استفاده از قارچ کش های شیمیایی برای سلامتی انسان و محیط زیست و کاهش شدت بیماری لکه موجی گوجه فرنگی پس از استفاده از قارچ کش زیستی کانگ می، این فرآورده با دوز 1/25 در هزار در مزارع گوجه فرنگی کشور به منظور تولید محصول سالم قابل استفاده است.