تبیین حشر متنوع و متکثر انسان ها از منظر ملاصدرا

حشر انسان ها در موقف محشر، از مسلمات ادیان الهی بوده و به صورت های مختلف در منابع و معارف ماثور دینی وارد شده است. تبیین عقلی این دسته مسایل، مورد تاکید بسیاری از اندیشمندان اسلامی بوده است. در این میان، نظام فلسفی صدرا با مبانی و اصول ویژه ، ظرفیت تبیین این سنخ از مسایل را به صورت دقیق دارد. این جستار این مساله را از منظر صدرا و با روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار داده است. براساس اصول حکمت صدرایی -از جمله حرکت جوهری نفس انسانی، نوع متوسط بودن انسان و نیز قاعده اتحاد علم، عالم و معلوم و اتحاد عامل با عمل-، هر فرد انسانی برحسب علم و عملی که در نشیه طبیعت انجام می دهد صاحب ملکات و هییت های راسخه ی در نفس می شوند که صدرا با الهام از قرآن کریم با عبارت «شاکله» بدان اشاره می کند. شاکله ی هر فرد صورت ملکوتی وی را تعیین می کند و فرد در محشر به همان صورت و به صورت نوع منحصر به فرد و متفاوت از افراد دیگر محشور می شود.