بررسی واژگان زنانه و مردانه در جلوه های آنیما و آنیموس در آثار داستانی جلال آل احمد و سیمین دانشور

مسیله پیوند جنسیت و زبان و زبان مخصوص هر جنسیت، در مباحث دستور زبان، واژه شناسی و معنی و مفهوم شناسی و درون مایه، به عنوان رفتارهای زبانی شناخته می‎شود. علاقه ها و عادت ها و تمایل های فکری و زبانی و کلامی هر دو جنس زن و مرد نشان می دهد مبحث مونث و مذکر در حضور و میزان به کارگیری واژگان برای هر جنسیت حایز اهمیت است. فرهنگ جامعه، زبان و نحوه ادای سخن و گزینش واژگان را برای هر جنسیتی تعیین کرده است. بخشی از مبحث کهن‏الگوهای زنانه و مردانه آنیما و آنیموس در بستر زبان متن و رفتارهای زبانی آشکار می‏شود. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و ابزار مطالعاتی کتابخانه‏ای، نشانه‎های جنسیتی واژگان زنانه و مردانه را در نمودهای آنیما و آنیموس متن داستان‎ها بررسی خواهد کرد. برای شناخت ارتباط و پیوند زبان‏شناسی و نقد روان‏شناسانه با انواع ادبی داستان و رمان، ضروری است مطالعات تطبیقی تحلیلی انجام شود. در این پژوهش، این نتایج حاصل شده است که سبک واقع گرایانه و بازتاب فرهنگ جامعه و روحیه افراد جامعه در داستان‏های آل احمد و دانشور باعث شده نمود آنیما و آنیموس در زبان شخصیت‏ها کمتر باشد. این دو نویسنده این گونه تناقض‏های نامتعارف در جامعه آن دوره را چشمگیر نشان نمی‏دهند. عناصر و مولفه های برجسته واژگان زنانه و مردانه در جلوه های آنیما و آنیموس در آثار جلال آل احمد و سیمین دانشور عبارت اند از: کلمات احساسی و عاشقانه و نوازش آمیز، واژگان و جمله های ناسزا و خشن در گفتار زن، رنگ واژه ها، واژگان کودک، صفت‏های مخصوص زنان یا مردان، واژگان مربوط به نقش های زنان و مردان در خانواده و جامعه، زبان ارتباط با جنس مخالف، واژگان مختص به ظواهر زنان یا مردان، واژگان پرسشی، واژگان رسمی و معیار و عامیانه و واژگان زنانه و مردانه فرادست و فرودست.