تاثیر نوع پروبیوتیک و پری بیوتیک تولید شده از منابع بومی کشور بر عملکرد، فراسنجه های خونی و میکروفلور روده کوچک جوجه های گوشتی

تاثیر پروبیوتیک و پری بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری بیوتیک (بدون پری بیوتیک، پری بیوتیک نوع یک و پری بیوتیک نوع دو)، در قالب طرح کاملا تصادفی با نه گروه آزمایشی و چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 21 و 38 روزگی دو پرنده از هر تکرار با وزن نزدیک به میانگین، انتخاب و پس از توزین کشتار شدند. سپس از محتویات ایلیوم و روده های کور آن ها برای بررسی فلور میکروبی (باکتری های اسیدلاکتیک و ای کولای) نمونه برداری شد. پرندگانی که با جیره های حاوی پروبیوتیک نوع دو تغذیه شده بودند ضریب تبدیل کم تری داشتند (p<0/05). تغذیه جیره های حاوی پری بیوتیک نوع یک و هم چنین جیره های حاوی پروبیوتیک نوع دو و جیره های حاوی ترکیبی از پروبیوتیک نوع دو با دو نوع پری بیوتیک مورد آزمایش، غلظت کلسترول و LDL سرم را کاهش دادند (p<0/05). تاثیر تیمارهای آزمایشی بر بازده لاشه معنی دار نبود، اما پرندگانی که از جیره های حاوی پری بیوتیک نوع یک تغذیه کردند چربی بطنی کم تری داشتند (p<0/05). در سن 21 روزگی جمعیت ای کولای در ایلیوم و روده های کور پرندگانی که پروبیوتیک، پری بیوتیک و ترکیب آن ها را دریافت کردند کاهش یافت (p<0/05). در سن 38 روزگی، تغذیه پرندگان با پروبیوتیک و پری بیوتیک و ترکیب آن ها جمعیت ای کولای را در روده های کور کاهش و جمعیت لاکتوباسیلوس ها را در ایلیوم افزایش داد (p<0/05). نتایج این آزمایش نشان داد که انواع پروبیوتیک و یا پری بیوتیک مورد آزمایش در این پژوهش اثرات مثبتی بر افزایش باکتری های مفید روده (لاکتوباسیلوس)، صفات بیوشیمیایی خون و ضریب تبدیل در جوجه های گوشتی دارند.