بررسی آزمایشگاهی اثر سرعت جریان روی ناپایداری انگشتی شدن جریان لزج امتزاجی برای سیالات نیوتنی و غیرنیوتنی در محیط متخلخل

در این مطالعه ناپایداری انگشتی لزج در فصل مشترک دو سیال در محیط متخلخل به صورت آزمایشگاهی برای سیالات نیوتنی و غیرنیوتنی مورد بررسی قرار گرفته است. محیط متخلخل آزمایش حاضر با استفاده از فناوری لیزر CO2 ساخته شده است. محلول آب/گلیسیرین به عنوان پایه نیوتنی و افزودنی پلیمر گزانتان گام به عنوان عامل غیرنیوتنی مورداستفاده بوده است. همچنین، متانول به عنوان سیال تزریقی در نظر گرفته شده است. مشاهدات آزمایشگاهی و عکس های ضبط شده با بهره گیری از کد نگارش شده در نرم افزار متلب پردازش و اطلاعات آماری مفیدی استخراج گردیده است. نتایج نشان می دهد که بازده جاروب شدن محیط متخلخل برای سیالات غیرنیوتنی در مقابل سیال نیوتنی افزایش یافته و این روند صعودی آن با افزایش درصد وزنی پلیمر نیز ادامه می یابد. همچنین زمان گشایش که یکی از مهم ترین پارامترهای بررسی پدیده انگشتی لزج می باشد با استفاده از سیالات غیرنیوتنی افزایش می یابد. نتایج حاصل از مشاهدات بیانگر این مسیله است که استفاده از سیالات غیرنیوتنی در کاهش شدت ناپایداری رخداد انگشتی لزج کارایی مناسبی داشته است. کاهش شدت ناپایداری از مطالعه پارامترهای مهم طول مرز مشترک در راستای سلول محاسباتی و رصد حرکت انگشتی قالب بررسی شده است