مقایسه اثربخشی ابراز هیجانی نوشتاری و روایتگری بر استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان زنان تحت سزارین اورژانسی

روش های ابراز هیجانی مانند مشاوره های روایتگری و ابراز هیجانی نوشتاری در کاهش شدت مشکلات روان شناختی مختلف مانند افسردگی و استرس حاد به ویژه پس از حوادث تروماتیک موثر هستند. سزارین اورژانسی نیز رخدادی تروماتیک قلمداد می شود که می تواند باعث مشکلات روان شناختی برای مادر شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی ابراز هیجانی نوشتاری و روایتگری بر استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان زنان تحت سزارین اورژانسی بستری در بخش زنان بوده است.

این مطالعه نیمه تجربی در شهر زاهدان انجام گرفته است. تعداد 120 زن تحت سزارین اورژانس بستری شده در بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) در سال 1401-1400 به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه 40 نفری ابراز هیجانی نوشتاری، روایتگری و کنترل تقسیم شدند. مداخله به صورت یک جلسه حضوری و دو جلسه غیرحضوری اجرا شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های افسردگی Edinburgh و سنجش اختلال استرس پس از سانحه استفاده شد که قبل و 6 هفته بعد از پایان مداخله در سه گروه تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد میانگین نمره استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان در گروه های ابراز هیجانی نوشتاری و روایتگری نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله کاهش معناداری داشت (05/0>p) در حالی که قبل از مداخله سه گروه تفاوت معناداری نداشتند (05/0<p). همچنین طبق نتایج، تفاوت میانگین ها قبل و بعد از مداخله در گروه ابراز هیجانی نوشتای در هر دو متغیر استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان نسبت به گروه روایتگری بیش تر بود که نشان دهنده تاثیر بیش تر ابراز هیجانی نوشتاری در مقایسه با روایتگری است (001/0<p).

طبق یافته های پژوهش و اثرات مثبت روایتگری و ابراز هیجانی نوشتاری، استفاده از آن ها برحسب امکانات موجود در برنامه های آموزشی و مراقبتی به عنوان برنامه های مکمل در کنار سایر مراقبت ها در زنان تحت زایمان تروماتیک توصیه می شود.